Sacha Bronwasser – Luister

Leven in de lichtstad

Parijs, september 2021 – een collectieve wond in het Franse bestaan. Sacha Bronwasser pakt de lezer meteen bij de lurven met de verwijzing naar de jihadistische aanslagen in 2021 die Parijs én alle Fransen in de onderbuik troffen. Concertzaal de Bataclan en stadion Stade de France waren de bekendste plekken met de meeste doden en gewonden. Ze beschrijft dat in een semi achteloos nadrukkelijke stijl die gemakkelijk wegleest en toch indruk maakt.

Daarna springt het perspectief achteruit naar de tachtiger jaren van de vorige eeuw; ‘Het verhaal van Philippe’. Ook hier bomaanslagen, eveneens door Bronwasser ingeleid met het helaas ietwat sleetse beeld van geleidelijk opwarmende kikkers:

“Niemand weet wanneer kikkers doorkrijgen dat het water gaat koken. Niemand beslist waar het omslagpunt ligt, dat kan alleen maar achteraf worden aangewezen. Vlak voor Kerstmis 1983  ontploft een bom in de airconditioning van driesterrenrestaurant Le Grand Véfour in het Palais Royal.”

Focussend op Philippe, leren we dat hij zijn jaarlijkse vakantie viert op Cap d’Antibes, schitterend verwoord:

“Philippe voegt zich normaliter in het jaarlijkse vakantieleven op Cap d’Antibes alsof hij zich tussen de bladen van een familie-fotoalbum vouwt. Het schiereiland, met zijn lome geschiedenis van kuurbaden, polowedstrijden, oud geld en casino’s, is een diapositief van het amechtige fin-de-saison Parijs, waar de bevolking zich naar de eindstreep sleept. Hij laat het doorgaans achter zich zodra het vliegtuig opstijgt.”

Ook zijn echtelijke trouw heeft te lijden onder de zomers Franse zon: hij wordt langzaam maar onomkeerbaar verliefd op de rondvormige Ghislaine. Ook dit soort smeulende amourettes brengen passie, échte passie in het verhaal en zijn bovendien een leesfeest. Bronwasser intussen zet wederom in een paar welgekozen alinea’s neer hoe de lethargie van papa strijdt tegen een bevlieging van strandliefde. Welke kant gaat dat op?

De thema’s die Bronwasser aanraakt zullen zelfs de meest ongevoelige rauwe bonk weten te raken. De verwikkelingen – (lezer, opletten!) zijn aardig en inventief. Ook de met enige regelmaat interrumperende guitige anekdote is fijn, net zoals de vintage Franse sfeerbeschrijvingen. Je hoeft geen Francofiel te zijn om geheel onbedoeld de geur van een Parijse café noir op te snuiven. Of zit je dan al te diep in dit verslavende verhaal?

Well done met de lezer gevangen houden in deze wat traag voorthobbelende maar intelligente roman. Daarnaast kan menig francofiel zijn/haar hart ophalen aan de lustopwekkende beschrijvingen van het Franse leven; het is alsof je Peter Mayle ziet schrijven over ‘zijn’ Provence, maar dan met diepgang. Niks mis met dit boek. Dus neemt, boekenvrinden, eet.

—

ISBN: 9789026352065

Sterren: ***

Uitgeverij: Ambo/Anthos

Ook verschenen op Bazarow