Sam Harris – De vrije wil

/in

Weer een illusie armer

Dick Swaab schrijft het voorwoord met de titel: ‘De vrije wil, een plezierige illusie’ Die formulering geeft de clou van dit werkje al zo ongeveer helemaal weg. Want hoe zit het met die ‘vrije wil’? Volgens Swaab: “Het begrip ‘vrije wil’ houdt volgens een gangbare definitie in dat je onder dezelfde omstandigheden ook een andere keuze had kunnen maken. Er bestaat geen twijfel over dat we het ‘gevoel’ hebben ons gedrag weloverwogen te sturen …Echter, zoals Sam Harris … in dit boek beschrijft, is het gevoel een vrije wil te hebben slechts een illusie.”

Sam Harris is dezelfde mening toegedaan, en probeert dat hard te maken in dik 100 bladzijden. Hij begint met zijn eigen ervaring, heel simpel door zich af te vragen waarom hij deze morgen koffie dronk en geen thee. Hij had meer zin in koffie. Koos hij daar bewust voor? Nee. Die keuze werd gemaakt door de processen in zijn hersenen. Had hij ‘van gedachten kunnen veranderen’ en voor thee kunnen kiezen voordat de koffiedrinker in hem wist wat hij wilde? Ja, maar waarom kwam die impuls vanochtend niet omhoog? Men weet het niet.

De wetenschap wel. Met een experiment werd in Amerika aangetoond dat er ongeveer 300 milliseconden voordat iemand merkt dat hij heeft besloten om in beweging te komen, activiteit in de motorische schors van de hersenen kan worden waargenomen. Kortom, we hebben geen vrije wil.

In de rest van het boek cirkelt Harris rond die in schokvast beton geponeerde conclusie. Hij geeft veel voorbeelden, waaronder een afschuwelijk waargebeurd voorval van een paar ‘beroepscrimelen’ die in 2007 de vader, moeder en kinderen in hun huis misbruiken en vermoorden. Hoewel de mannen hun hele leven al aan de ongure kant van het leven verkeerden, kunnen we er niet de vinger op leggen waarom:

“Wat hun bewuste motieven ook zijn geweest, deze mannen kunnen onmogelijk weten waarom ze zijn zoals ze zijn.”

Verder dan die conclusie komen we niet. Dat is een gemis. Ik zou ook best de mening van de tegenpartij willen lezen, de mensen dus die wél denken dat vrije wil bestaat. Met onderbouwing bijvoorbeeld. Zodat ik kan kiezen welke verklaring ik het meest logisch vind. 

Maar nee,Harris houdt het bij veel anekdotisch duiden van menselijk gedrag en geeft voorbeelden uit zijn eigen ervaring. Zoals wanneer hij bier bestelt inplaats van wijn. Waarom?

“Omdat ik bier lekkerder vind. Waarom vind ik bier lekkerder? Ik weet het niet, maar meestal voel ik niet de drang me dit af te vragen. Dat ik bier lekkerder vind dan wijn is alles wat ik hoef te weten om goed te kunnen functioneren in een restaurant.”

—

Sterren **

ISBN: 9789493228955

Uitgeverij: Samsara

Ook verschenen op Bazarow 

Tjibbe Veldkamp & Kees de Boer – Maar eerst ving ik een monster

/in

Wat krijgen we nou?

Een verhaal vol actie is het, laat de voorplaat van dit prentenboek al direct zien. Een jongetje rent over zijn bed. Hij zwaait met een schepnet – om iets te vangen blijkbaar. Op zijn bed stuitert een knuffel (of is het een monstertje?) met zijn bewegingen mee. Erg hieperdepieper, maar wat gebeurt er allemaal?

Dat zou je moeten weten, want het gaat over jou. JOU, ja, zo begint het:

“Dit is een kort verhaal.

Waarom is het kort?

Omdat het bedtijd is. Het verhaal gaat over jou. Jij ging slapen. En toen was het verhaaltje alweer uit.

Ja, maar eerst ving ik een monster.

Een mónster?

Kijk maar.”

Een leuke invalshoek. De verteller praat tegen het jongetje in het boek. En het jongetje praat terug.

Met behulp van de heftig bewegende figuren in schitterende kleuren zien we wat er intussen gebeurt. Het zijn prachtige monsters, getekend door Kees de Boer. De monsters komen in het groen, paars, lila, met grijptentakels en ogen op steeltjes.  

Als we de tekst volgen komen we te weten dat het jongetje meer dan één monster vangt. Niet met een schepnet, maar met een lasso. Op het dak van zijn huis. Waar hij ze allemaal opstapelt en vastbindt.

Een leuk einde, dat klinkt goed. Of wacht, wat krijgen we nou, het loopt NIET goed af! DE MONSTERS VANGEN HET JONGETJE!!

Ik durf het haast niet te zeggen, want een prentenboek moet toch een leuk einde hebben? Of komt het misschien toch nog goed? Lees dit originele verhaal van Tjibbe Veldkamp en kom het te weten.

—

Sterren ****

ISBN: 9789047708520

Uitgeverij: Lemniscaat 

 

Ook verschenen op Bazarow en Tiktok

 

Leon de Winter – Het lied van Europa

/in

Voorspelbare toekomstroman

Het is een behoorlijk lijvig boekwerk, de nieuwe Leon de Winter. Goed leesnieuws voor de liefhebber van lekker lange verhaallijnen, gecompliceerde verwikkelingen en smeuïge escapades. Zou je denken. Maar helaas, dit keer heeft de schrijver geen topper afgeleverd.

‘Het lied van Europa’ is een dystopie: het beschrijft de wereld zoals we die kennen, maar onaangenamer. We schrijven 2047. In West-Europa zijn bloedige opstanden gaande. De schuld wordt gezocht bij blogger Nico Levi, die met zijn ‘desinformatie’ en ‘haatpraat’ de vernielzuchtige meutes opstookt. Nico zelf focust zich op het vinden van een paar Crazy 1’s: sportschoenen die hem naar de dader kunnen leiden van de dood van zijn zoon Max, in 2025, zodat Max’ dood gewroken kan worden.

Die twee rommelige verhaallijnen dragen het boek. Daarnaast zijn er ad hoc sprongen in de tijd, van 2018 naar 2040 en weer naar 2025, met daaraan gekoppeld min of meer willekeurige gebeurtenissen, die linken naar van alles. Zoals Crazy 1’s, of naar zoon Max, of naar juwelier Henri Haksloot, maar het vaakst naar de voluptueuze Europa, kortweg Ropa. Zij is hier de muze, naar voorbeeld van de Griekse mythologie waarin Zeus de Fenicische prinses Europa op een stier ontvoerde. Zie ook het omslag, waar het schilderij van Félix Vallotton – ‘De ontvoering van Europa’ die mythe in beeld brengt.

Een welvarend Europa dus, gematerialiseerd in de persoon van Ropa als een borsten en billen vrouw. Een wulpse deerne waar elke man als een baksteen voor valt. Als Ropa een feestje organiseert:

“Strak gekleed duwde ze een serveerwagen naar buiten met koude flesjes water … Het waren niet meer dan vijftig mensen, op drie na allen mannen, en binnen enkele tellen had ze een feestje voor elkaar met vrolijke drinkers die zich verbroederden met de twee motoragenten die in hun zware pakken stonden te lijden en dankbaar de frisdrank aanvaardden terwijl ze net deden alsof ze Ropa’s borsten en billen niet bewonderden.”

Naarmate we verder komen, wordt de tekst nog minder fijnzinnig. Zo laat Ropa zich nemen door een Syrische dierenarts. Pittige beeldspraak. Ook zet Nico zijn zoektocht voort naar die verdomde Crazy 1’s– een zijlijn die geen enkele diepere laag aan het verhaal toevoegt, behalve een zodanig opgerekte spanning dat daar de rek ook al snel uit is. En door: onverdroten smeert de Winter zijn verhaal met grove streken verder uit op het Grote Doek. Intussen noteren we 2047:

“De rellen en brandstichtingen hadden delen van Brabant in rook laten opgaan. Drieënzestig panden waren in de binnenstad van Den Bosch verkoold, in de Vlashof in Tilburg tweehonderdachttien woningen. Sommigen beweerden dat er duizenden mensen gedood waren omdat bij het neerslaan van de opstanden de Duitsers en Amerikanen meedogenloos hadden ingegrepen, nog velen waren onvindbaar.”

Subtiel is anders. Naast een geloofwaardige opbouw slaagt de schrijver er evenmin in zijn stokpaardjes buiten de deur te houden. Te obvious, te weinig verrassend. Terwijl sommige van de Winters eerdere bestsellers prima leesbaar zijn, is dit verhaal vooral voorspelbaar en eendimensionaal.

—

Sterren **

ISBN: 9789048867684

Uitgeverij: HollandsDiep 

 

Ook verschenen op Bazarow en Tiktok

 

Kaat Ponnet – Help, mijn woorden blijven steken

/in

Hulp bij stotteren lijdt aan ingewikkelde taal

De titel zegt het al: als er woorden blijven steken, gaat er iets mis. Als spreken hapert, noemen we dat stotteren, en daar wil dit boek iets aan doen. Het is alleen de vraag of de toon van het boek de juiste snaar raakt. Expertise genoeg, maar de toon is niet altijd goed afgestemd op de doelgroep. Dit is het eerste hoofdstukje:

“’Tik me dan, als je kan.’ Rupsje Ronel glundert om de voorsprong die hij heeft. Zijn pootjes zijn deze speeltijd in opperbeste vorm. Lopen is reuzefijn, vindt Ronel. Hij is fan van voetbalster vlinder Vita. Zij scoort de bal in de goal, lang voor de anderen er zijn.”

Voor stotteraars zie ik daar een hoop struikelblokken.

“Rupsje Ronel glundert om de voorsprong die hij heeft.” Glundert? Voorsprong? Moeilijke woorden.

“Zijn pootjes zijn deze speeltijd in opperbeste vorm.” Speeltijd? Opperbeste vorm?

Meer moeilijke woorden.

“Lopen is reuzefijn, vindt Ronel. Hij is fan van voetbalster vlinder Vita. Zij scoort de bal in de goal, lang voor de anderen er zijn.”

Reuzefijn? Fan? Voetbalster vlinder? Scoort de bal in de goal?(Dat is trouwens een contaminatie: het is: ‘Ze schopt de bal in de goal’ of ‘Ze scoort’) Niet lopende zinnen ook nog.

En dit is pas het allereerste stukje tekst waar de geplaagde stotteraar mee aan de slag moet.

Oké, door naar de positieve zaken. Er werken gecertificeerde experts mee aan het boek, zoals achterop te zien is. Daardoor staan, zuiver op het stotteren gericht, veel nuttige tips in de tekst. Zoals gewoon doen wat je doet, zonder angst. Dat is mooi verwoord met de olifant, die uit zijn slurf tettert: “‘DUUUUURF!’

“Fant is groot en sterk. Vroeger was hij vaak bang. Tot dappere Mie muis hem leerde meer te durven doen. Elke dag een beetje meer proberen, meer durven. Zijn huid werd steeds dikker. D-u-u-u-u-r-f!, toetert zijn slurf luid.”

De leuke illustraties van Sylvia Van den Brande mogen niet onvermeld blijven. Prachtige vlinders en de daaraan voorafgaande rupsen, geweldige klaprozen (denk ik), haast hoorbaar zoemende bijtjes en vliegjes, een verbaasde olifant. En de rups nog maar een keer omdat hij zulke leuke rode voetjes heeft. Prima verluchtende elementen, die de kinderen door het boek heen helpen.

De talentenronde is cool: iedereen laat zien waarin hij of zij het beste is. Rupsje Ronel die rustig in en uit ademt, Fant die steeds meer durft, Turtel die rustig doorzet. Allemaal talenten, methodes waarmee je het stotteren te lijf gaat. En die je gewoon kunt benoemen in een iets minder springerig, ingewikkeld verhaal, zodat ook jongere lezers het zonder vraagtekens in hun hoofden kunnen volgen.

Sterren ***

ISBN: 9789464143218

Uitgeverij: Acco learn

 

Ook verschenen op Bazarow 

 

Lilian Marijnissen – De winst van eerlijk delen

/in

Een stappenplan tegen ongelijkheid

Zelfs bij een politiek gemiddelde onbenul gaat bij het zien van dit boek een lichtje branden. ‘De winst van eerlijk delen’ groot op de cover en daaronder de subtitel ‘ons pleidooi voor radicale democratisering’. Op de achtergrond een foto van Lilian, dochter van. Jep, hier spreken de socialisten.

Moed kan Lilian Marijnissen niet ontzegd worden. In het inmiddels op een loopgravengebied lijkende, sterk gepolariseerde politieke landschap in Nederland ligt elke uitspraak van een politicus onder twintig telelenzen. Dus is simpelweg stelling nemen al een belangwekkende daad. Die stelling ook verdedigen, dat doet de fractievoorzitter van de SP in dit relaas.

Even over die partij, die zowel een communicatie- als een imagoprobleem heeft. Test het maar eens in een gesprek. De SP? Dat zijn toch communisten? Nee dus. Een regime zoals Karl Marx en later Lenin/Stalin uitrolden staat de SP zeker niet voor. Dat beeld nuanceren is een eerste cruciale stap wil je sowieso serieus genomen worden. En dat doet Marijnissen.

Daarnaast legt ze uit wat er mis is in ons land. Wel tamelijk uitvoerig trouwens; van de 238 bladzijden zijn er 158 gewijd aan alle zaken die in Nederland mis gaan. Daar komen voorspelbare (politieke) problemen langs als de toeslagenaffaire, de bezuinigingen op zorg en welzijn, politie, het uit handen geven van nutsbedrijven die sindsdien hun onbeheerste streven naar winst kunnen maximaliseren. Van dat soort ongeremd neokapitalisme moeten we af. Maar op welke manier?

Dat vinden we op blz.159: “Hoe gaan we daar komen?”

“Het verschil tussen de status quo en de gewenste werkelijkheid is de motor van de vooruitgang. En deze motor van de vooruitgang moet brandstof hebben. Deze brandstof is de georganiseerde sociale strijd. De sociale strijd die onder invloed van het neoliberalisme, en daarmee toenemende individualisme, steeds meer op de achtergrond is geraakt. De organisatiegraad van de vakbonden loopt terug, steeds minder mensen zijn lid van een politieke partij en een hele generatie groeit op zonder fundamentele sociale strijd.

De kracht van analyse en argumenten is belangrijk. We hebben het zoals eerder gesteld laten gebeuren, doordat ‘het brede politieke midden’ steeds meer op elkaar is gaan lijken, en er te weinig ideeënstrijd is…”

We zijn weer thuis.

Gelukkig laat Marijnissen het niet bij politieke leuzen alleen. In de resterende bladzijden van het boek adresseert ze systematisch de bestaande problemen. En zet punt voor punt uiteen hoe deze opgelost dienen te worden. Dat is het werkelijk vernieuwende en lezenswaardige van dit boek.

Nu zijn voorspellingen altijd moeilijk, vooral als het de toekomst betreft. Maar zoals iedereen kan ervaren, is het leven in Nederland op dit moment voor veel mensen zorgwekkend. Hoe het zover is gekomen, is triest. Hoe het beter moet, legt dit boek uit.  

Sterren ***

ISBN: 9789044652437

Uitgeverij: Prometheus

 

Ook verschenen op Bazarow en Tiktok

 

Tove Ditlevsen – De gezichten

/in

Tove Ditlevsen – De gezichten

Gek? Ik niet

De werken van Tove Ditlevsen beleven een revival. Boekenjunks die haar boeken niet op hun literatuurradar hadden staan, kregen sinds 2020 de kans te zien wat ze al die jaren gemist hebben. Dankzij Das Mag. De onvermoeibaar dwarse uitgeverij publiceerde in dat jaar de magnus opus-serie: de Kopenhagen-trilogie van haar, ‘Kindertijd, Jeugd en Afhankelijkheid’.

Die uitgave was een daad van barmhartigheid. Nederlandse (en wereldwijde) lezers namen kennis van haar wonderlijk wispelturige wereld. Helaas had die wispelturigheid een neveneffect: ze raakte geestelijk in de problemen. Een nare periode, maar zoals het een echte schrijver betaamt, roerde ze in het residu voor een nieuw verhaal.

Dit gave boek (sorry Mark), grijpt je vanaf pagina 1 door de intense stijl, de onlogische logica van de schrijfster, de goed verpakte messcherpe vergelijkingen, de met bladgoud omhulde, dodelijke beledigingen. Maar ook de wanhoop, de donkere schaduwen van de waanzin die haar omringen, schaduwen die steeds een stapje dichterbij komen tot er geen uitweg meer is, alleen nog het gesticht, de inrichting, het gekkenhuis met het rustgevende grasveld eromheen waar ze tot bezinning kan komen.

Dit is de premisse: kinderboekenschrijfster Lise Mundus krijgt geen letter meer op papier. Een writer’s block belet haar om haar geliefde bezigheid uit te oefenen. Wat ze ook probeert, ze zakt steeds verder weg in het moeras van ongewilde incompetentie.

Het helpt niet echt dat ze ook stemmen begin te horen, en gezichten ziet die nauwelijks menselijk meer zijn. Angst met een Hoofdletter slaat toe en maakt het onmogelijk zoiets te doen als werken of nadenken. Nog meer angst: haar leven is zinloos – zonder schrijven en bovendien hoort ze steeds vaker stemmen. Niet in haar hoofd, o nee, maar gewoon, in de muren van haar huis, bij de pijpleidingen van de badkamer, overal zijn kwaadaardige stemmen die haar nare dingen influisteren.

Klinkt dat allemaal loodzwaar en deprimerend? Dat is het niet. Ditlevsen weet haar verhaal subtiel te kruiden met humor, grappige beschrijvingen (van de stemmen, bijvoorbeeld), verwondering om welke rare gemoedstoestand haar nu weer overvalt, verbazing over het bereik van de stemmen die zelfs in een anonieme badkamer weten door te dringen. Van die dingen.

Fijne beschrijvingen hierboven, maar het fijnste citaat leest u hieronder, als de hoofdpersoon in de kliniek is opgenomen en nog niet echt aan de beterende hand is:

“Ze zat in haar bed te breien. Vijf recht en vijf averecht. Het moest een pannenlap worden… Ze was er trots op dat ze dat kon. Bij elke vijfde steek viel er een druppel uit de kraan van de badkuip, zoals het hoorde. Er was orde en regelmaat in alles. Ze hadden de riem van het bed gehaald. Ze was in bad geweest met schoon, warm water, want ze hadden geen reden meer om haar te vermoorden. Ze at en ze dronk wat ze haar voorzetten, want nu ze geestesziek was deden ze er geen gif meer in.’

 

Sterren: ****

ISBN: 978949328076

Uitgeverij: Das Mag

 

Ook verschenen op Bazarow 

 

Invanna Morgane – Drakenvrouw op Aarde

/in

Over goede en kwade draken

“Het idee voor dit boek kwam van de wezens die mijn leven begeleiden: de Draken van Jupiter… dat gaat over het vinden en leven van je eigen kracht, maar waarin mijn innige samenwerking met draken een prominente rol speelt. Dat is best kwetsbaar, want het gaat om een onderwerp dat niet door iedereen serieus genomen wordt en mij toch na aan het hart ligt…”

Zo voorzichtig en kwetsbaar leidt Invanna Morgana haar boek in. Ze noemt zichzelf een ‘drakenhybride’. Een combinatie van een Jupiterwezen en een Aardewezen. Ze vertelt wat haar ervaring de wereld kan brengen: een geschiedenis van wijsheid en acceptatie:

“Het was niet alleen bij de inheemse Amerikanen dat er verhalenvertellers bestonden. In onze contreien hadden de Kelten hun barden. Dat waren vaak ware kunstenaars. Ze schreven, zongen, dichtten en vertelden verhalen met inhoud over aller lei gebeurtenissen. Ze onderwezen mensen met kennis van buien het hier-en-nu, waardoor die lessen konden leren en maatregelen nemen, gebaseerd op de ervaringen van anderen.”

Haar verhaal leest prettig door de toegankelijke stijl, met verfrissende tekeningen als kleurrijke aanvulling. Prachtige beelden overigens die het boek ouderwets verluchten. De boodschap van het verhaal is breed en draait om acceptatie. Om dat te concretiseren zwenkt Morgane tussen verschillende onderwerpen als Zielentekeningen, Gouden kippen, Zwarte en Witte magie, De lamp van oma en De dolfijnenvrouw.

Aldus draagt ze de mooie missie uit om je eigen kracht te vinden. Dat lijkt me een goed punt om ter harte te nemen.

 

Sterren ***

ISBN: 9789463310420

Uitgeverij: Hajefa

 

Ook verschenen op Bazarow 

 

Sharon McErlane – Terugkeer van de moeder

/in

 

Grootmoeders grijpen in

Dit is het vierde deel in een serie, een interessant boek met goeie ideeën.

Het gaat over grootmoeders. Dat klinkt niet erg sexy, maar als die grootmoeders de wereld kunnen redden, piep je wel anders. Het begon dus vier boeken geleden, met het idee dat de wereld niet de vredige plek is die het zou moeten zijn. Om dat te onderschrijven hoef je maar een kwartiertje naar een willekeurig nieuwsbulletin te kijken/luisteren. De vredelievendheid lijkt zo goed als verdwenen. Daarom komen de Grootmoeders in het geweer, pardon, in actie.

Sharon McErlane vertelt:

“De Grootmoeders verschenen meer dan twintig jaar geleden… Op een dag, toen ik met mijn hond op het strand liep, doken ze op en verkondigden: ‘We zijn gekomen om de wereld terug tot balans te brengen en zullen daarbij hoofdzakelijk door individuele vrouwen heen werken.’ Niet lang daarna riep ik vrouwen samen en begonnen we te werken met de Grootmoeders. We maakten ‘reizen’, mediteerden en nodigden anderen uit om hun lessen te ontvangen….

De Grootmoeders zijn in deze tijd gekomen om de mensheid tot haar kracht te roepen. Ze zijn gekomen om ons te leren hoe we de aarde weer in balans kunnen brengen, en hoe we de kracht van het gewldige Net van Licht kunnen vergroten; het net dat de Aarde stabiel houdt in deze instabiele tijd. Hun eerste drie boeken laten ons zien hoe we een partnerschap met hen kunnen aangaan om zowel onszelf als de aarde op te tillen. Hier begint dan het vierde boek van de Grootmoeders.”

Lang verhaal kort: de onbalans van de aarde komt op het conto van de mannen. Specifieker: de energie van die mannen. Ja, ook bij jou! Die is in de afgelopen eeuwen veel te manifest geworden in onze samenlevingen, en dat zie je terug in de gewelddadigheden en oorlogsmisdaden die steeds frequenter plaatsvinden.

Daarom de Grootmoeders, daarom dit boek. Grannies go!

Informatie in Nederland: www.netoflight.org/nl

Sterren: ***

ISBN: 9789463310413

Ook verschenen op Bazarow 

 

Matt Kahn – Geef je hart de ruimte

/in

Goede intentie lijdt aan jeuktaal

Duidelijke titel dit. Gelukkig iets compacter dan de oorspronkelijke Amerikaanse: ‘Holding space: how to be with ourselves, communicate with others, and face a world of uncertainty’. Terzake, daar houden wij van.

Erg jammer is het dan, dat het relaas van Matt Kahn vooral dat mist: terzake komen. Matt neemt ons op zeer uitgebreide wijze mee in zijn leven. Een rollercoaster van een leven, zo is het ook wel weer, met vóór zijn puberteit alleen diepe ellende. Ouders die constant aan het (bek)vechten zijn, niet alleen met elkaar maar ook, als hij vrede wil stichten, hem afsnauwen. Ze hebben beide een lastige jeugd gehad.

Als de jonge Matt opgroeit, vindt hij een verklaring en een oplossing voor dit ouders/kind/negatieve/energie/doorgeef-systeem. Een even logische als voor de hand liggende oplossing in meerdere delen:

“Een intentie van waardigheid neerzetten.

Om dat wat misbruik mogelijk maakt en rechtvaardigt, los te laten en om een ruimte aan waardigheid te geven aan jezelf en anderen, kun je de volgende woorden hardop uitspreken.

Ik heb de intentie om ruimte te geven door de kunst van waardigheid, voor mezelf en voor anderen, zonder mijn pijn af te reageren op iemand anders en zonder toe te staan dat een ander zich kan verschuilen, voor zijn of haar pijn door mij slecht te behandelen. Ik sta waardigheid toe om te komen van uit een ruimte van assertieve helderheid, als een aanbod van de bekrachtiging van volwassen zelfstandigheid voor iedereen…”

We snappen dat de schrijver zijn trauma heeft aangepakt. Goed gedaan, maar ernstig zonde dat hij in het boek een zeer wollige schrijfstijl aanhoudt. Dat zorgt ervoor dat de lezer onnodig lang uitwaaierende zinnen door moet. Te lang voor deze lezer om bij de les te blijven, een les die trouwens met goed opletten al door de vijfwoordige Nederlandse titel prima wordt weergegeven.

Sterren **

ISBN: 9789463310390

Uitgeverij: Hajefa

 

Ook verschenen op Bazarow

 

Tanis Helliwell– Spirits van Hawaii

/in

Er zijn meer mystieke voorouders dan je denkt

Vakantie, daar was Tanis Helliwell erg aan toe. Liefst een trip naar een totaal tegengesteld klimaat dan Canada, bijvoorbeeld Hawaii. Zo belandt ze in een huisje op het eiland Kauai – eindelijk rust – of toch niet: opeens staat er een kabouter voor haar. Het is kabouter Lloyd die haar uitnodigt voor een rondreis over Hawaii.

Zo gemakkelijk als Tanis een continent overvliegt, zo eenvoudig stapt ze in de voor gewone stervelingen ongeziene wereld van geesten. Of voorouders, zoals zij ze noemt. Vanuit het niets staan we tussen de overledenen. Dat is minder vreemd dan het lijkt: voor ingewijden is Hawaï een plek waar meer geesten rondwaren dan elders.

De plons in dit gedachtengoed is even schakelen. Het helpt om Helliwells bio erbij te pakken: “Ze is een pionier op het gebied van psychotherapie en bekend als genezer van fysieke, emotionele en mentale trauma’s en patronen. Tanis onderwijst haar technieken internationaal aan psychiaters, artsen en psycho-therapeuten, maar ook aan het brede publiek. Naast haar psychoanalytische werk, was ze de afgelopen dertig jaar ook regelmatig adviseur voor bedrijven, universiteiten en overheidsinstellingen bij het scheppen van gezonde organisaties en het helpen van de individuen daarbinnen, bij het bereiken van hun persoonlijke potentieel. Tanis was twintig jaar lang lid van het Banff Centre for Leadership en rekende IBM en vele medische en sociale dienstverleners tot haar klanten.”

Een brede achtergrond dus, maar in dit boek geen zakelijke klanten. Hier behandelt ze diverse onderwerpen, onder andere: ‘Het verschil tussen mannen en vrouwen’, ‘Elementalen van Maui’, ‘Zegeningen bij de Ho’opil waterval’, ‘Ontmoeting met Pele’, ‘De lessen van Hawaii’ en ‘Tien manieren om te werken met de voorouders’. Dat alles dus door contact te hebben met de zwervende spirits.

We leren alles over verbazend veel soorten voorouders. Het laat zien wat de verbinding is die je als huidig levend mens met hen hebt. Ook geeft het handvatten voor het helen van jezelf. En minstens even belangrijk: onze goeie ouwe Aarde. Daar kan niets mis mee zijn.

Sterren ***

ISBN: 9789463310383

Uitgeverij: Hajefa

Ook verschenen op Bazarow