Sanne Rooseboom en Sophie Pluim – Ravi en de laatste magie

/in

Toveren voor je leven 

Jawel: de kinderboekenweek is weer losgebarsten. Zoals elk jaar komt die met dit gratis boek: Ravi en de laatste magie, en een prentenboek: Mijn huis is jouw huis. Let op: het boek is gratis (bij aankoop van € 13,50 aan kinderboeken), maar het prentenboek kost € 8,25. De kinderboekenweek is dit jaar van van 4 t/m 16 oktober.

Goed nieuws: dit boek is geschreven door Sanne Rooseboom (van het fantastische boek Mot en de Metaalvissers). De erg levendige tekeningen zijn van Sophie Pluim. 

Het verhaal:  Ravi, haar broertje Timo en hun moeder strompelen door de stad. Ravi duwt de zware rolstoel van haar moeder en Timo, haar broertje, sleept de koffer achter zich aan. Ze gaan naar een ander huis. Hun eigen huis is bijna ontploft, er is instortingsgevaar en ze moeten naar een ander huis. Als ze daar aankomen, doet een oude vrouw de deur op een kier en bijt ze toe dat ze moeten ophoepelen.    

Prachtig begin. Er zit spanning in: een ontploffing, ze zijn dakloos en moeten naar een ander huis, waar ze weggestuurd worden. Wat nu?

Met die vraag heeft de schrijver geen moeite. Vlotjes weten de kinderen en mama zich het huis in te praten, zodat ze toch een dak boven hun hoofd hebben. Maar eh … de bewoners zijn wel echt vreemd. Ze zijn terechtgekomen bij twee gepensioneerde tovenaars. De goede tovenaars. En ja, er zijn ook slechte tovenaars. Jep, dat wordt een shootout tussen tovenaars. En raad eens wie daartussen zitten? Juist. 

Het verhaal rolt zich daarna een beetje voorspelbaar af, maar de schrijver houdt het leuk en de lezer bij de les. Het leest als een sneltrein en er komen gekke details langs, of vreemde (tovenaars)gewoonten, die ervoor zorgen dat het lezen niet saai wordt. 

Hoe loopt dat af? Goeie vraag. Zorg dat je het boekje te pakken krijgt en stort je in het mooie verhaal. Ik weet zeker dat het je bevalt.

—

Uitgever: CPNB

ISBN: 9789059656123

Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow en op Tiktok. 

Yvonne Jagtenberg – Mijn huis is jouw huis

/in

 

Gastvrijheid kent geen tijd

Jawel: de kinderboekenweek barst vanaf 4 oktober 2023 weer los . Zoals elk jaar komt die met een gratis boek. En dit jaar is dat: Ravi en de laatste magie, en een prentenboek: Mijn huis is jouw huis. Let op: het boek is gratis (bij aankoop van € 13,50 of meer aan kinderboeken), maar het prentenboek kost € 8,25. Elk jaar tekent/schrijft een schrijver/tekenaar dat speciale prentenboek dat je dus bij de boekhandel kunt kopen. Dit jaar is dat Yvonne Jagtenberg met Mijn huis is jouw huis.

Zoals je ziet is het een prachtig grasgroen boek met op de voorkant een huis. Hoe kan het anders met zo’n titel. Het huis op de kaft staat recht, en de boom met gele takken staat scheef. Iets dichterbij staat een beer in een ruitjesbroek met twee vriendjes aan zijn handen. Daarnaast danst een vrouw in een groene jurk met een zwarte kat. Een bont gezelschap. 

‘Mijn moeder woonde in het huisje bij de brug. 
Het was heel klein, maar groot genoeg voor haar alleen.’

Een Ark van Noach
Het verhaal is een soort Ark van Noach die volloopt. Het huisje is heel klein, en groot genoeg voor haar alleen, maar er kan toch nog wel iemand bij. Een leuke man bijvoorbeeld, waar ‘mijn moeder’ verliefd op werd. Die komt dan op bladzijde 2 in het huisje wonen. Samen met zijn twee kinderen. Wauw. Is het huis dan vol?

Nog lang niet
Er komen wonderlijke figuren bij – elke bladzijde is een verrassing. Kleine tekkels duiken op, een meisjesbaby’tje, de Spin Sebastiaan, de hele hele dikke tante Kee. Leuk getekend, waarschijnlijk naar waarheid verzonnen. En een mooie boodschap: er is ruimte voor iedereen. Het wordt een beetje vol, maar er is lol.

Een onverwoestbaar optimistisch boek/verhaal dus over zorgen voor elkaar, met inspiratieve deelnemers. Als dit geen heerlijk doorbladerboek is, weet ik het niet meer.

—

Ook verschenen op Bazarow en TikTok

—

Uitgeverij: CPNB

ISBN: 9789059657236

Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow en op Tiktok 

Peter de Greef en Iris Dudok – Kootje Konijn op avontuur in Rotterdam

/in

De vrolijke dierenbende van Rotjeknor

Een zoekboek, noemt de uitgever dit. Het is een ‘gewoon’ prentenboek over Rotterdam, maar omdat Koningsdag in 2023 in Rotterdam was, worden peuters en kleuters uitgenodigd het kroontje dat de Koning bij elke tekening heeft achtergelaten, te zoeken. Grappig bedacht.

In het boekje figureren een heleboel dieren waaronder een Koala, Neushoorn, Bever, Kameel (of is het een Dromedaris?). Alles vindt dus plaats in Rotterdam. Dat is een voordeel en een nadeel, zou Willem van Hanegem (als Rotterdamse tegenhanger van Johan Cruijff) gezegd kunnen hebben. Want Rotterdam is een prachtstad. Maar als je niet geïnteresseerd bent in Rotterdam, zal dit verhaal je ook niet boeien.

Het begin: Kootje het konijn heeft vakantie!

“Hij heeft de hele week vrij,

Maar toch is hij niet zo blij.

Mama moet werken en papa klust aan het huis.

Wat doet Kootje deze vakantie alleen thuis?”

Slechte start van de vakantie. Zeker als Kootje bij zijn vrienden gaat kijken of zij iets te doen hebben. Dat hebben ze:

“Niemand wil praten. Ze zijn allemaal bezet.

Iedereen staart zwijgend naar zijn eigen ‘i-Pet’´”

Kootje heeft een beter idee. Hij vraagt: ‘Wie gaat er mee? Op avontuur in onze stad! Met z’n allen beleven we altijd wat.’

Dat vinden zijn vrienden ook en als een complete beestenbende gaan ze de stad onveilig maken. De jonge lezertjes aan het zoeken zetten werkt prima: ze verdiepen zich in de tekeningen en krijgen zo wat mee van de charme van Rotterdam. Zoals de regenwaterdouche:

“Vrijdag is het warm, maar het zit tegen.

Ze worden overvallen door harde regen.

Opeens hoort Koe vrolijk gesnater:

Eenden op een plein volgelopen met water!

Koe krijgt een idee en springt pardoes

Zo onder de regenwaterdouche!”

—

ISBN: 9789083306612

Sterren: ***

Uitgeverij: Levendig Uitgever 

Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow 

Roxane van Iperen – Dat beloof ik

/in

Heftig pleidooi voor jezelf

In elk opzicht een fors boek, dit. In omvang, maar nog forser in toon, emoties, heftigheid, pech, vileiniteit en verlies. Qua emoties had het boek net zo goed in hoofdletters geschreven kunnen zijn, zo zit van Iperen bovenop woorden die de lezer vastnagelen en zinnen die de adem benemen.

Het verhaal speelt in een dysfunctioneel gezin. Lijdend voorwerp is de twaalfjarige M. die niet direct een onbezorgde jeugd kent. Geen fijne pubertijd ook trouwens; voor haar is het leven een kwestie van klappen proberen te ontwijken. Fysieke klappen van haar gefrustreerde korte lont-vader, en een paar graden erger, de geestelijke meppen van haar labiele moeder:

“Je doet ’t erom, siste haar moeder naar oma.

Het was fijn om het haar ook eens tegen oma te horen zeggen. Ze vermoedde dat het de vier woorden waren die haar moeder het meest tegen haar zei: je doet ’t erom. Alsof M. vanaf haar geboorte een vooropgezet plan in haar hoofd had van al haar handelingen en de mogelijke gevolgen die ze hadden voor haar moeder, voor haar ouders. Een duivelse landkaart met bloedrode vertakkingen. Welke afslag ze ook namen, ze leidden allemaal richting hun ondergang. Je doet ’t erom. Alles liep dood op M., die zich zogenaamd ergens van bewust was, de vermoorde onschuld uithing, zoals haar moeder het noemde.”

De onbezonnen leefwijze van vader maakt het er niet beter op. Hij is ‘ondernemer’, en maakt schimmige dealtjes met randfiguren, om vervolgens in woede uit te barsten als hij weer eens opgelicht is. Of als de spullen die hij krijgt, van zeer slechte kwaliteit zijn. Allemaal zaken die zijn korte lontje in een nanoseconde ontsteken zodat hij a. zijn frustraties op z’n gezin botviert en b. ze rap moeten verhuizen omdat er weer een schuldeiser aan de bel dreigt te trekken.

Zo leeft M. in afgelegen vakantiehuisjes in een voor haar volstrekt normale wereld. Door papa’s leefstijl wisselt ze van school zoals een opgroeiend kind van melktanden:

“De nieuwe school was als alle andere. Eindeloze rijen jashaakjes op kinderhoogte (één keer struikelen, één keer bukken als je te dichtbij stond en hup: dwars door je oogbol) .. Aan de voorkant van het gebouw was de speelplaats voor de kleintjes, met skelters en een klimrek, aan de achterkant het plein voor de bovenbouw en zolang haar moeder geen kopie van haar zwemdiploma had ingeleverd mocht ze niet mee op schoolreis…. Haar niet-bestaande zwemdiploma was kwijtgeraakt tijdens de verhuizing; de teleurstelling daarover speelde ze overtuigend mee met de directeur.”

Onze hoofdpersoon krijgt een boel te verduren: emotionele chantage van mama, vuisten van papa, gepest worden in de klas (ze duwen haar elke dag met haar hoofd in de wc-pot, om ‘de randjes schoon te maken’) en een algeheel onbegrip voor de wereld.

Van Iperen beschrijft gevaarlijk kalm M’s bij voorbaat verloren strijd in een stugge wereld en hoe het is om een outcast te zijn, niet te passen in ‘ons’ wereldbeeld. Het geeft weer hoe lastig het is als je van huis uit geen veilig pakketje normen & waarden meekrijgt. De eenzaamheid, beklemming en hopeloze afhankelijkheid van ontspoorde ouders, die in dit verhaal knap opgeroepen wordt, is hartverscheurend.

Een verhaal dus dat het waard is verteld te worden: een brandend pamflet om de leiding te houden over je eigen leven.

—

ISBN: 9789400408562

Sterren: ****

Uitgeverij: ThomasRap

Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow en op Tiktok. Het boek is genomineerd voor de Boekenbon Literatuurprijs 2023. 

Alex Latimer – De eend die maar niet knipperde

/in

Geinige staarwedstrijd

De frustratie druipt ervan af:

Een (mannelijke, gok ik) observator beschrijft een eend. Een hele gewone, witte eend met gele pootjes en snavel en WIJDOPEN ogen.

Dit laatste werkt op de zenuwen van de observator. HEEL ERG op de zenuwen van de observator. Waarom knippert die eend niet?

Hij besluit net zo lang de eend in de ogen te kijken tot hij knippert. De eend dan. Niet hijzelf. Want hij geeft niet op. Neeneenee. Hij gaat deze staarwedstrijd winnen. Zeker weten. Met steeds een nieuwe strategie:

“Weet je wat? We vertellen die eend een MOP. Dat gaat vast werken.

Hoe haal je een koe uit de sloot?

Nat!”

De eend lacht.

Maar hij knippert niet.

Een mooi uitgangspunt voor een prentenboek, al zijn de vertelmogelijkheden wat dunnetjes. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de ergernis, de irritatie, de gore moed van die eend om alsmaar niet te knipperen terwijl hij, de observator, dat ook niet doet. Het is als een shootout in een western. Ze kijken elkaar in de ogen tot de zwakste zijn revolver trekt.

Alex Latimer schreef en tekende dit originele verhaal.

Bette Westera vertaalde het.

En u kunt het aan uw (klein)kinderen voorlezen.

Waarschuwing: er is een mogelijkheid dat de kinderen daarna bij de eendenvijver zitten te staren. Maar hé, dat houdt ze weer even bezig.

—

ISBN: 9789493301214

Sterren: ***

Uitgeverij: Samsara

Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow 

Rima Orie, Marie Lotte Hagen & Nydia van Voorhuizen, Philip Huff – 3PAK2023

/in

Verrassende verhalen voor nop  

Zo, fijne schrijvers hier. Orie, Hagen & van Voorthuizen en Huff staan garant voor prima leesbare verhalen. Strak plan dus van de CPNB om dit trio het boekenweekgeschenk voor jongeren 2023 te laten schrijven.

Een geschenk. Dit boekje kun je dus gratis voor niks, noppes, nada gewoon ophalen bij je school of bibliotheek. Van 15 t/m 24 september 2023 om precies te zijn.

Rima Orie – ‘Avani, de dochter van de Orde’

Rima schrijft fantasyverhalen over magische werelden, zoals ‘de Zwendelprins’ en ‘In het vervloekte hart.’ Dit verhaal speelt in de game ‘Assasin’s Creed: Mirage.

Het verhaal trekt je direct naar binnen. Hoofdpersonage Avani sprint over de stenen daken van Bagdad en probeert de twee mannen en een vrouw die achter haar aanrennen, voor te blijven. Ze wordt geraakt door een gegooide dolk. Haar wang bloedt. En de achtervolgers komen dichterbij …

“Ze veegde met een paar vingers langs haar gezicht.

Bloed.

Zonder een spier te vertrekken, stapte ze over de rand van een dak en verdween de diepte in. Halverwege haar val greep ze de rand van een vensterbank om zichzelf af te remmen en belandde in gehurkte positie op de grond. ”

Marie Lotte Hagen & Nydia van Voorthuisen -‘Zelf weten.’

Een echt verhaal is het niet. Het zijn meer (seks)tips voor jongeren. Over het dagelijkse leven, dat hopeloos ingewikkeld is. De dames vertellen daarover erg openhartig, in normale taal. Bijvoorbeeld over schaamhaar bij meisjes:

“Het liep totaal uit de hand, mijn schaamhaar. Het groeide en woekerde en de laatste tijd leek het harder te gaan. Elke douchebeurt staarde ik vol afschuw naar beneden. Nu was ik nog de enige die het zag, maar met het oog op de toekomst (met wie weet een vriend), kon ik maar beter vast aan het snoeien slaan. Mijn ouders waren weg, de badkamerdeur zat op slot (m’n nieuwsgierige zusje liep hier ergens rond) en ik had het scheermesje dat deze cruciale taak moest gaan uitvoeren in de aanslag. Dat haar ging eraf.”

Philip Huff – ‘Gameplan’

Dit gaat over puber Antoon Darroze. Hij woont met broer, vader en moeder nu even in een groot huis in Amsterdam en hij heeft een haarscherpe handelsgeest. Zo verkoopt hij sneakers. Prima handeltje:

“Zoals je misschien hebt gehoord, verdien ik geld met sneakers. Vroeger deed ik dat door sneakers van anderen te customizen met mijn kunst… Maar dat versieren was veel werk. En, naar bleek, ook niet nodig. Ook omdat mensen niet op een unieke versiering zitten te wachten. Ze willen precies dezelfde sneakers als die deze rapper of die ondernemer draagt. De sneakermarkt is eigenlijk net een aandelenmarkt, maar dan met echte objecten (en zonder een leeftijdsgrens).”

Ik zeg lezen.

—

ISBN: 9789059656819

Sterren: ***

Uitgeverij: CPNB

Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow en TikTok

Esther Verhoef – Alter ego

/in

Huiselijk geweld en sluikporno

Onze nationale thrillerkoningin flikt ’t m weer. Dik 400 bladzijden thriller ligt sinds mei 2023 in de nationale boekhandels. Een goede verkoop is Verhoef gegund. Haar verhalen zijn altijd toegankelijk geschreven, goed doordacht en prima geplot. Met tussen de twee kaften genoeg afleiding, verraad, jaloezie, seks en soms ook moord om de lezer bij de keel te grijpen. Dat is bij deze baksteen niet anders.

Hoofdpersoon Lynn heeft in haar nog jonge leven al te veel meegemaakt om nog onbevangen te zijn. Ze is getrouwd met chef-kok Camiel Storm en regelt de pr voor zijn sterrenrestaurant. Intussen heeft ze een geheime maar onstuimige affaire met de jonge Laurens, die af en toe door het lint gaat. Er gebeuren vreemde dingen rondom de sterrenvilla van Camiel en Lynn – is dit het eind van zowel haar succesvolle carrière als relatie? 

Genoeg ruis op de lijn om een intrigerend verhaal te bouwen. Volgens het versnipper-en-heers-systeem krijgt de lezer steeds een klein brokje informatie van de verschillende spelers in dit drama, waarna de geschiedenis zich onvermurwbaar afwikkelt.

We krijgen de info vanuit Lynn’s standpunt. De druk op Lynn is enorm: om te beginnen krijgen we te horen dat Lynns jeugd niet bepaald onbezorgd is geweest. Haar vader en moeder hadden een getroebleerde relatie die steeds verder uit de hand liep met de arme Lynn als machteloze scheidsrechter. Verder is er de spanning tussen haar en Camiel Storm. Hij is de macho-kok en zij de PR-assistente die een aankomend, voor Camiel zeer belangrijk evenement goed moet laten verlopen. Het zindert van de stress rondom Lynn. Om de spanning te minimaliseren neemt ze soms een drankje teveel. Af en toe. Regelmatig. Vaak.

O ja, en af en toe ontspant ze op afgelegen plekken met de goedgebouwde schilder Laurens:

“We treffen elkaar enkele kilometers buiten Roermond op een doodlopende weg. Ik stap in zijn bus en klim meteen op hem. Onze monden vinden elkaar, hongerig, koortsig, en onze handen zijn overal. Ik rits zijn broek open en trek zijn shirt over zijn hoofd heen uit. Snel ontdoe ik me van mijn bovenkleding, trek mijn slip opzij en laat me zonder aarzeling over zijn krachtige erectie zakken. Stukje bij beetje, schokkerig, ongeduldig. Laurens schuift iets naar onderen om me meer ruimte te geven, hij grijpt mijn borsten en overlaadt me met geile complimentjes. We bewegen gehaast, alsof we elk moment betrapt kunnen worden, en onze ontladingen zijn kort en intens.”

Even terzijde. Die seksscenes (net zoals het somptueuze eten en drinken dat in het sterrenrestaurant plaatsvindt) kruiden het verhaal, maar roepen wel een vraag op. Wanneer is een seksscene nog subtiel en wanneer wordt het porno? “…en laat me zonder aarzeling over zijn krachtige erectie zakken” hangt er een beetje tussenin. Laten we het sluikporno noemen. Het houdt de lezer in elk geval bij de les.

Zo bouwt Verhoef haar verhaal op en kapselt de lezer in met steeds meer raadsels. En wegomleggingen. En verkeerde afslagen. En foute hints. En multi-interpretabele suggesties. De arme lezer wil de afloop weten en leest door, bladert verder, vergeet te eten, te drinken, te slapen, komt te laat op zijn/haar werk, tot hij/zij eindelijk bij de ontknoping een catharsis kan vinden. En met bonkend hart achterover zakt in de leunstoel – dus dát was het!  Als je zo een verhaal kunt vertellen, doe je het goed. Meer!!

—

ISBN: 9789044652901

Sterren: ****

Uitgeverij: Prometheus

Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow en op Tiktok