Milja Praagman en Pim Lammers – De boer en de dierenarts

Prille romantiek in zachte kleuren

Het prentenboek De boer en de dierenarts is een grappige combi van scherts en ernst. Pim Lammers verzorgt de spaarzame tekst en Milja Praagman levert de aansprekende tekeningen. Het verhaal is vrolijk en speels met een belangrijk onderwerp dat, zoals we bij lezing ontdekken, voor de doelgroep ook een twist kan hebben.

Voor de doelgroep, kinderen vanaf 3 jaar, sluit dit verhaal goed aan bij hun beleving. Alle dieren die ze in hun nog jonge leven hebben leren kennen, zijn herkenbaar. Ook naar het beroep van de man met zijn laarzen en petje hoeft niet geraden te worden. Alleen: er is iets mis met de boer. Hij doet rare dingen.

Hij zoekt eieren bij de varkens, wil de kip melken, de koe scheren. Hij maakt bijna ongelukken met de trekker. Het lijkt wel of hij met zijn hoofd ergens anders is. De dieren snappen er niets van. De boer is toch niet ziek? Nee, het hoofd van de boer is vol. Er kunnen geen andere gedachten meer bij; er is maar één ding dat de hele dag in zijn hoofd rondspookt. De dierenarts.

Dat kan zo niet langer, vinden de dieren. Samen gaan ze ervoor zorgen dat de boer naar de dierenarts toe moet. Dat doen ze op verrassend creatieve manieren, in de mooie kleurenprenten van Milja Praagman. De rustige maar essentiële teksten van Pim Lammers ondersteunen zorgen voor de rest. Een prima boek voor onze kleintjes.

Sterren: ****

ISBN: 9789462912885

Uitgeverij: De Eenhoorn

Ook verschenen op De Leesclub van Alles

 

John Allison – Giant Days 1: Nieuwe vrienden

Een romcom op papier

Het ‘oldskool’ stripboek heeft een warm plekje in mijn hart. Ik verslond ze, de kunstwerken van Marten Toonder, Fred Julsing, Dick Matena, Martin Lodewijk, Gerrit de Jager maar ook Carl Barks, Will Eisner, Bill Watterson of natuurlijk Franquin, Greg, Tardi. Met excuus voor de niet-genoemden. Deze pioniers baanden de weg voor andere vormen van beeldtaal waarvan de graphic novel nu de hipste is. Uitgeverij de Fontein toont moed en richt zich met dit wonder van getekende bewegingen op de Nederlandse tienerjeugd.

Mijn zegen hebben ze. Zeker met een speels, sarcastisch, grappig, somber, vrolijk, goed getekend en buitengewoon sprankelend boek als Giant Days. Het gegeven is relatief simpel, maar biedt ruimte aan een uiterst brede uitwerking die de schrijvers/tekenaars gretig en wild in de rondte fantaserend gebruiken.

Susan, Esther en Daisy zijn huisgenoten, al een hele week. En dat komt goed uit, want zonder Daisy en Susan was Esther allang één grote puinhoop geweest, en zonder Esther en Susan was Daisy nooit haar kamer uit gekomen. Susan redt zich overigens prima, vindt ze. Zolang ze McGraw maar niet tegenkomt.

Dit is het studentenleven: doen alsof je volwassen bent, je eigen crappy beslissingen nemen en er wat van proberen te maken. Met je vrienden. En met humor.

‘Crappy’ beslissingen, heel modieus verwoord. De inspiratie voor de eveneens eigentijdse inhoud moeten we hoogstwaarschijnlijk zoeken in de romcomsfeer: denk Friends, denk The Vampire Diaries, denk The Big Bang Theory, denk Netflix. Drie meiden in een studentenappartement reageren op elkaar, zonder nadenken maar fris van de lever. Daarop reageren de anderen weer nog frisser, zodat de dialogen het echte leven benaderen.

Zo werkt Giant Days als papieren versie van een romcom voortreffelijk. De uitstraling, belevenissen en denkpatronen ‘connecten’ één op één met de leeftijdsgroep. Had ik nog tienerdochters, dan kregen ze dit boek.

Sterren: ***

ISBN: 9789493095335

Uitgeverij: De Fontein

Ook verschenen op De Leesclub van Alles 

 

Gary Wilson – Het pornobrein

Doe je masturbatiestoel weg

Kijkt u vaak naar pornografie op internet? Nee, ik ook niet. Gelukkig voor ons, anders waren we verslaafd. Dat zegt de Amerikaanse onderzoeker Gary Wilson, die er onderzoek naar deed en op www.yourbrainonporn.com de gevaren uiteenzet van het onbeperkt, veelvuldig en grootschalig consumeren van onlineporno.

Die gevaren blijken extraordinairder dan gedacht. Het komt erop neer dat de verschijnselen in een brein dat blootgesteld wordt aan dit soort prikkels, dezelfde zijn als bij een verslaving. De pornosurfer heeft vaak, en steeds meer buitengewone stimuli nodig om hetzelfde resultaat te bereiken, resulterend in een steeds maniakalere kliktocht langs sekssites. En die onbevrediging is blijvend ook nog. In de woorden van Wilson: “Een supernormale stimulus met teveel sensitatie veroorzaakt neuroplasticiteit.” Verder spelen Delta FosB en het molecuul CREB een belangrijke rol – maar als je het woord onbevrediging onthoudt is het ook goed.

Want bevrediging, of ‘satisfaction’, zoals de Stones al lang geleden bezongen, is nog niet zo eenvoudig te bereiken voor pornogevorderden. Dat is naar, maar ernstiger is dat al die prikkels een gezonde seksuele relatie in de weg gaan staan. De pornoaddict (meestal mannen, niet verrassend) krijgen in toenemende mate moeite om met hun partner normale seksuele gevoelens te ervaren.

Wilson haalt een heleboel onderzoeken aan waarin echte mensen zijn geobserveerd en waaruit dat blijkt. Hij markeert het als een probleem van deze tijd omdat a. het anoniem gebeurt, b. de vieze filmpjes gevaarlijk simpel te vinden zijn en c. het probleem zelden ter sprake komt wegens schaamte. Niet iedereen is het met hem eens, ook dat geeft hij als een ware wetenschapper netjes weer, maar het lijkt erop dat hij een punt heeft. En belangrijker, hij heeft nagedacht over een oplossing.

De tips daarvoor staan netjes gerangschikt in het boek. Eén van de hoopvolle zaken, althans voor mij, als ik er last van had, wat natuurlijk niet zo is, is dat het handig is als je oud bent. Je brein wordt dan namelijk lang niet zo snel geconditioneerd als wanneer je puber bent.

Nog meer goed nieuws is dat de verslaving niet definitief is en relatief eenvoudig gestopt kan worden. Eigenlijk gewoon door te stoppen met surfen en snokken. Cold turkey, als het ware. Nu is dat bijna altijd veel makkelijker gezegd dan gedaan, zodat Wilson behulpzaam andere aanbevelingen geeft zoals de simpele maar doeltreffende handeling: doe je masturbatiestoel weg. Na dat goede begin kun je met wat extinctietraining je milf chasing en edging, en waarschijnlijk zelfs je flatliner ongedaan maken, zodat je uiteindelijk kunt rebooten.

Succes!

Sterren: ****

ISBN: 9789024409396

Uitgeverij: Boom

Ook verschenen op De Leesclub van Alles 

 

Robin Benway – Ver van de boom

Tissues voor de issues

Eigenlijk is dit best een vrolijk boek: aan het einde is iedereen happy. Alleen voor dat zover is, hebben de hoofdpersoontjes onnoemelijk veel emmers shit over zich heen gekregen. Ze hebben namelijk allemaal een probleem en dat moet eerst opgelost worden. En dat valt nog niet mee.

Want een zuurstokroze, zorgenvrij leventje hebben Grace, haar zus Maya en haar broer Joaquin bepaald niet. Alle drie zijn ze geadopteerd, en alle drie moeten ze zich zien te redden in een pleeggezin. Bij Grace lukt dat ogenschijnlijk wel, maar ze draagt een duister geheim met zich mee. Zus Maya lijkt het verblijf in een pleeggezin goed af te gaan, ondanks het niet te missen feit dat ze de enige brunette is in een roodharige familie. Haar broer Joaquin is opgegroeid in opvanghuizen en pleeggezinnen en is al zijn hele leven op zoek naar een familie die hem wil hebben. Je zou kunnen zeggen dat hij hechtingsproblemen heeft. Alle drie worstelen ze met de vraag: wat bepaalt wie je bent? En wat betekent een familieband, in welke vorm dan ook?

Een erg interessant onderwerp dat Robin Benway voortreffelijk uitdiept. Grace, Maya en Joaquin hebben elk hun eigen trauma, waarmee ze aan de slag gaan. Soms vrijwillig, soms door omstandigheden gedwongen, gaan ze de harde en pijnlijke confrontatie aan, en dat laat Benway in ontroerende details zien.

“Joaquin voelde zich zelden van zijn stuk gebracht. Hij had goed leren voorspellen wat mensen zouden doen, hoe ze zouden reageren. En als hij hun gedrag niet kon voorspellen, wist hij in elk geval hoe hij het kon uitlokken. De therapeute waar Mark en Linda hem naartoe stuurden, noemden dat een afweermechanisme en dat vond Joaquin precies klinken als iets wat iemand zou zeggen die nog nooit een afweermechanisme nodig had gehad.”

Therapeuten, het woord is gevallen. Dat is in dit verder uitstekende boek een kritiekpuntje. De trauma’s en problemen die de kinderen moeten verwerken, álle trauma’s en problemen, kunnen ze blijkbaar niet alleen of met behulp van de ouders aan. Steevast eindigt het probleemkind op de canapé bij de psychotherapeut, waar het herstelproces vorm krijgt. Dat lijkt me wat eenzijdig én Amerikaans.

Het verhaal maakt veel goed. De spitsvondige titel trouwens ook. Grace, om mee te beginnen, moet haar donkerste geheim het hoofd bieden. Vanzelfsprekend vermijdt ze dat zo lang mogelijk tot het echt niet langer kan. Pas bij een onzachte botsing met broer/zus en ouders vindt ze een manier om zaken benoembaar te maken. Zo vergaat het Maya ook, en idem met Joaqin. De issues die ze hebben zijn anders, maar het bewustwordingsproces is even spijkerhard. En bevrijdend, uiteindelijk.

Het is Benway’s talent om vanuit een gekwetste kinderziel te denken en die pijn met precies de juiste sentimentaliteit op te schrijven. Dat talent is niet te onderschatten en raakt feilloos gevoelige snaren. Een tip aan de lezertjes dus: hou de zakdoekjes maar bij de hand. Laat je lekker meenemen in de allengs minder somber wordende wereld van de pleegkinderen, leef met ze mee en realiseer je vooral hoe welgemeend deze adviezen zijn.

Sterren: ***

ISBN: 9789026145346

Uitgeverij: De Fontein 

Ook verschenen op De Leesclub van Alles 

 

Ayelet Gundar-Goshen – Leeuwen wekken

Wat zou jij doen?

Etan Green, chirurg, rijdt op een nacht op weg naar huis per ongeluk iemand dood. Het is een Eritreeër. Etan neemt de beslissing om door te rijden en niemand iets te vertellen over het ongeval. Dat moment verandert zijn leven voor altijd.

De weduwe van de Eritreeër chanteert hem namelijk daarna met haar mans dood – niet met geld, maar met medische bijstand voor een groep illegalen. Hij zwijgt erover, maar dat zet zijn huwelijk met Liat zwaar onder druk. Dat Liat is belast met het politieonderzoek, drijft de situatie verder op de spits.

Deze situatie legt Ayelet Gundar-Goshen ons voor, arme lezers. En het is moeilijk, deze welhaast Pythagorasdriehoeksworteltrekpriemgetaltangens-vergelijkingskwestie. Breinbrekend ook, die schuldvraag: er is geen ‘goed’ antwoord. Wij ploffen slechts in het verhaal en voelen met zowel Etan als de illegalen mee, nemen deel aan het dilemma (en de woede) van Etan, we snappen waarom het huwelijk op ontploffen staat, we voelen zelfs sympathie voor de chanterende weduwe. Voor wie kiezen we? Of meer persoonlijk: wat zou jij doen?

In een gesmeerd lopend verhaal laat Gundar-Goshen dat aan de lezer ter beoordeling. Haar stijl is springerig (soms iets té springering, als ze op een haar na uit de bocht vliegt) en vermakelijk. Ze levert commentaar op zulke uiteenlopende zaken als de man/vrouw-verhouding binnen het huwelijk, de illegalenproblematiek, kritiek op verkregen privileges, het huwelijk als instituut en de beslissing om wel of niet weg te kijken van minder fortuinlijke medemensen.

Over die man/vrouw verhouding: “Dus brengt Etan de kinderen naar bed en maakt ze ‘s ochtends wakker. Hij maakt chocolademelk voor ze klaar zonder klontjes… Hij geeft hun chocolademelk maar ze geven hem met hun blik hoogverheven koninklijkheid. Hij is zich ervan bewust, ooit zullen ze het ontdekken: om de zon aan te doen en de nacht uit, hoef je alleen maar een schakelaar om te zetten. Voor klontloze chocolademelk moet je gewoon heel goed roeren.”

Actueel is het boek natuurlijk ook. Iedereen kent de beelden van brakke bootjes vol vluchtelingen die ‘ons’ Europa willen bereiken. Wat doe je ermee? Helpen, terugsturen, negeren, afschuiven? Tot op de dag van vandaag breken de leiders van EU-landen zich daar het hoofd over, en een oplossing is nog niet in zicht. Met de Etan-kwestie belicht dit boek ook die kant van de vluchtelingenproblematiek.

Genoeg om te overdenken, al lezend. De thema’s, of dilemma’s zo u wilt, wisselen elkaar af. Het verhaal dendert intussen door, en daarmee de arme Etan ook. Worstelend met alle kraaiepoten die op zijn pad zijn gestrooid, totdat, uiteraard, het allemaal escaleert tot oncontroleerbare proporties. Een boek dat de hersencellen in gang zet.

Sterren: ***

ISBN: 9789025448639

Uitgeverij: AtlasContact

Ook verschenen op De Leesclub van Alles