Nicole Panteleakos – In de ruimte is het stil

Maar op de aarde is het druk

Nova is autistisch. Daar, het woord waar dit hele boek om draait is gezegd. Autisme is het probleem waar de twaalfjarige hoofdpersoon mee kampt. Dat wil zeggen, ze heeft er zelf niet al te veel last van maar de omgeving snapt haar niet zo. De kleine prins van Antoine de Saint Exupéry levert het motto dat Nova’s leven verwoordt:

“Grote mensen begrijpen nooit iets uit zichzelf,

en het is heel moeilijk voor kinderen,

dat ze alles altijd en eeuwig aan ze moeten uitleggen.”

Bridget en Nova zijn zussen, maar Bridget is weg. Nu is Nova alleen in haar pleeggezin, waar het mwah, niet echt slecht wonen is. Maar leuk is anders. Gelukkig heeft Nova een hobby waar ze veel tijd in kwijt kan: astronomie. Ze weet alles over ruimteschepen, NASA, ruimtevaart en astronauten. Elk nieuw weetje slaat ze op in haar geheugen, met als plezierig bijeffect ze niet te veel aan andere dingen hoeft te denken.

Op school is dat lastig. Daar proberen ze je namelijk juist allerlei nieuwe dingen te leren. Zoals mevrouw Pierce die op dinsdagochtend test of Nova nieuwe voorwerpen en plaatjes bij elkaar kan zoeken. Mevrouw Pierce gaf de voorwerpen aan die ongeordend in het kistje liggen, en Nova moest het plaatje erbij zoeken.

“Plastic vork. Limonadeslang. Rubberbal.

Stukje gummislang. Stukje gummislang. Stukje gummislang.

Die gummislangen waren lekker, precies zoet en zuur genoeg, dus Nova deed haar best om niet te letten op de eekhoorns, de lampen, de warmte en de andere kinderen zodat ze zich goed kon concentreren en nog meer stukjes kon verdienen.

In de pauze zaten Mallory en Alex aan weerszijden van Nova te kletsen. Ze kletsten de hele tijd. Soms kletsten ze tegelijkertijd, daar werd Nova een beetje duizelig van, dus ze sloot zich voor allebei af, maar dat schenen ze niet eens te merken.”

Nicole Panteleakos kan zich uitstekend verplaatsen in de belevingswereld van een autist. We lezen een groot deel van het boek door de vaak verwarde ogen van Nova, als ze de mensen en de wereld en de gebeurtenissen om haar heen niet kan plaatsen. Mooi initiatief, dat verwarde perspectief, maar helaas met het gevolg dat het boek erg fragmentarisch leest. Soms zelf ronduit onduidelijk – dat kan de bedoeling niet zijn. Hopelijk leest de doelgroep zich door die hindernissen heen.

Wat Panteleakos wel goed doet, is naar een climax toewerken. Dat is natuurlijk de ramp met de spaceshuttle Columbia. Die werd op16 januari 2003 gelanceerd en zou op 1 februari terugkeren op aarde. Bij de lancering raakte een losgeraakt stuk schuim de vleugel en beschadigde die. Daardoor komt spaceshuttle Columbia bij de landing niet goed op aarde terecht: de shuttle breekt in stukken en alle bemanningsleden overleven het niet.

In dit boek leeft Nova naar de landing van de spaceshuttle toe. Haar zus Bridget heeft namelijk gezegd dat ze er zal zijn als de spaceshuttle landt. Daarom volgt Nova de landing op tv vol spanning en ziet onvermijdelijk het vreselijke ongeluk gebeuren. Zal haar zus er nu wel zijn? Zo niet, dan zal ze zelf iets met haar leven moeten doen. 

Sterren: ***

ISBN: 9789000372225

Uitgeverij: van Goor

Ook verschenen op De Leesclub van Alles 

 

Annemarie van Geel – Hakken in het zand

Alleen als de maatschappij daar klaar voor is

Kent u de ‘hayat al-amr bil maruf wal nahy an al-munkar’? Het is de ‘Commissie ter Promotie van Deugd en Voorkoming van Ondeugd’, de religieuze politie van Saoedi Arabië. Zij zorgen ervoor dat mannen en vrouwen niets doen wat volgens hen tegen de islam is. Ook moeten ze ‘hekserij’ voorkomen, evenals de consumptie van varkensvlees, drugs en alcohol. In de praktijk doen ze vooral hun best het vrouwelijke deel van de bevolking onder de duim te houden.

 

Vrouwen hebben in Saoedi-Arabië een ingewikkelde positie. Annemarie van Geel deed haar promotieonderzoek in dat land, geïntrigeerd door die tweeslachtige situatie van de vrouwen. In theorie propageert kroonprins Mohammed bin Salman een liberaal beleid, maar in de praktijk blijkt dat een wassen neus. De wet van de islam heerst, de vrouw heeft weinig tot geen recht van spreken, maar moet zich toch zien te handhaven in die vreemde spagaat. Hoe is dat in het dagelijks leven? Onze onderzoekster duikt diep in de materie, maar stelt als tegenwicht ook meteen:

 

‘Veel van de vrouwen met wie ik sprak drukten mij stevig op het hart om vooral hun verhaal te vertellen. Niet alleen voor de wetenschap, in mijn proefschrift, maar juist ook daarbuiten. Zij zijn zich zeer bewust van het heersende beeld in het Westen van hun maatschappelijke posities en levens, herkennen zichzelf daar lang niet altijd in, en willen dat beeld graag bijstellen. Daarbij gaat het nadrukkelijk niet om het ‘spreken voor’ deze vrouwen of ze ‘een stem geven’. Want een stem hebben deze vrouwen allang. Wel gaat het om het zichtbaar maken, doorgeven en versterken van die stem.’

Ze houdt woord: voor ons ligt een coherent, logisch opgebouwd verhaal dat helder de situatie van vrouwen in Saoedi-Arabië weergeeft. Het boek is een bewerkte versie van haar proefschrift, nemen we aan. Toegankelijk voor eigenlijk iedereen die in deze onderwerpen geïnteresseerd is, laagdrempelig en geschikt voor een breed lezerspubliek. En: voorzien van één van de mooiste boektitels in lange tijd.

 

Van Geel begint met de achtergrondgeschiedenis van het land, verteld door ‘oma Sara’ die ongeveer 73 jaar is. Ze weet zelf niet precies of dat klopt, maar weet wel hoe het vroeger was op de boerderij. Gewoon hard werken zonder al te veel politieke bemoeienis. Later verandert dat. De politiek en de invloed van de islam doen onstuitbaar hun invloed gelden. Van Gaal belicht in opeenvolgende hoofdstukken de veranderende toestand van vrouwen. Ook dit gebeurt in gewone mensentaal. Bovendien worden de kwesties uitgediept en verduidelijkt.

 

Zo is er de Gendersegregatie: het niet samen mogen werken met mannen. Daar zijn allerlei oplossingen voor gevonden: werkplekken alleen voor vrouwen, kantoren waar geen mannen werken. Jammer alleen dat onder invloed van de Saoedische interpretatie van de islam dit ‘niet samenwerken’ zo in beton gegoten wordt dat er voor vrouwen geen millimeter ruimte meer is. Voogdijschap is een andere inperking, en geen stemrecht. Verder kunnen vrouwen niet hun gezondheidszorg regelen zonder de supervisie van een man, en ze kunnen – in tegenstelling tot mannen – geen relaties aangaan zonder een schandaal te veroorzaken.

 

In reactie op al die repressie ontstaan tegenbewegingen. De bekendste is ‘vrouwen die autorijden’, dat ook rond 2018 in de Westerse wereld publiciteit kreeg. Opeens zagen we op het nieuws gesluierde vrouwen achter het stuur zitten. Dit initiatief werd natuurlijk officieel niet gedoogd. Negatief als het voorgaande klinkt: opvallend is dat van Geel door haar tekst toch optimisme laat doorschemeren. De mening van de kroonprins is onwrikbaar:

 

‘Vrouwen hebben natuurlijk rechten, maar alleen als de maatschappij daar klaar voor is.’

Al met al een beklemmend verhaal. Een helder verhaal ook, over het leven van vrouwen in een geïslamiseerd land. Dankzij dit verslag komt informatie naar buiten die anders weleens onder de pet van de bevelhebbers zou kunnen blijven. Met die openheid geeft de schrijfster steun én een gezicht aan die moedige, intelligente en creatieve vrouwen.

 

Sterren: ****

ISBN: 9789044640076

Uitgeverij: Prometheus

Ook verschenen op Hebban en De Leesclub van Alles 

 

Taran Matharu – De Uitdager Contender 2

Als jij me slaat, sla ik harder terug

Het recht van de sterkste geldt nog altijd in de vreemde wereld waarin Cade Carter is neergezet. Weten we het nog hoe het ging in deel 1? In de gewone wereld is Cade van school gestuurd naar een strafkolonie, omdat op zijn kamer een stapel dure laptops was gevonden. Volgens de politie had hij die gestolen, maar volgens Cade was dat zijn kamergenoot. De politie geloofde zijn kamergenoot.

Dan komt Cade terecht in een andere, vreemde, niet bepaald vriendelijke wereld, waar hij op onverklaarbare wijze een heel ander leven moet leiden. Met een paar andere jongens en meisjes uit zijn ‘gewone’ leven is hij daar terechtgekomen en ze merken al snel dat het hier ‘eten of gegeten worden’ is. Ternauwernood weten ze deel 1 te overleven door een monster te verslaan, alleen om in dit deel 2 een nog grotere uitdaging te vinden. Helaas is het een onwaarschijnlijk verhaal geworden vol zinloos geweld, zinloos voor de vertelling dan.  

Er moet gevochten worden en heftig ook. Cade moet er eigenlijk niet aan denken, hij heeft al problemen genoeg met zichzelf. Er is de onderlinge strijd tussen de jongeren. Er is de vijandige wereld om hen heen. En er is de nooit eindigende honger. Hij probeert vis te vangen of vruchten (er zijn alleen vijgen) te eten, maar er is nooit genoeg om zijn honger te stillen. Of die van de anderen. Allemaal lopen ze er vel over been bij, zoekend naar schaars voedsel.

Geen ideale voorbereiding voor een gladiator. En de ongevoelige machine die de Codex heet, en ongelukkigerwijs de enige verbinding met de organisator van dit helse spel is, jaagt ze meedogenloos op. Zo is Abaddon, de organisator van het spel met alle karaktereigenschappen van een volbloed duivel:

“’Jullie zijn ondankbaar,’ klonk de stem. ‘als baby’s die de melk van hun moeder uitspugen.’

De stem klakte misprijzend met zijn tong. Het was een raar geluid voor een machine. Cade betwijfelde of Abaddon wel een tong had. Elk woord was doordacht, afgewogen. De geluiden, de klanken, de stembuigingen… allemaal gekunsteld. Het was angstaanjagend.

‘Heb ik jullie niet de tijd gegeven om te herstellen?’ vervolgde Abaddon. ‘Om je voor te bereiden op dat wat jullie te wachten staat Maar liever verdrinken jullie in zelfmedelijden en laten jullie jezelf wegkwijnen. En menen mij de schuld te kunnen geven van je eigen incompetentie.’…

‘Dank je,’ zei Amber. ’Je hebt gelijk.’

De psychologische spelletjes en de ontberingen die de vrienden moeten doorstaan, zouden een geharde ontdekkingsreiziger ontmoedigen. Maar Cade en zijn medestrijders zijn uit ander hout gesneden. Ondanks de constante pesterijen, de vliegen, muggen, hitte en honger, gaan ze toch door naar de volgende ronde in de Spelen.

Want er wacht een uitdager. Alweer. En Cade moet, verzwakt en gehavend, ook nog zichzelf overwinnen om in de arena te kunnen stappen. Hij moet het gevecht aangaan. Zal hij het overleven?

Sterren: **

ISBN: 9789000366323

Uitgeverij: van Goor

Ook verschenen op De Leesclub van Alles