Annekarijn Overduin – De best wel ongelofelijke terugkeer van Torre

De niet erg fijne tocht door de Natuur

Jazeker, hier is hij dan, het vervolg op ‘De niet zo eenzame tocht van Torre’, een boek dat inderdaad vol actie, avonturen, volhouden, doorzetten en humor zit. Mooie en goed vertelde verhalen mogen succesvol zijn; sterker nog: dat is de natuurlijke beloning voor een strak en origineel verhaal. Dat eerste boek is heel goed ontvangen, dus ligt het in de lijn der verwachtingen dat er een continuering komt.

Dat boek met een best wel lange titel ligt nu voor ons. Nog voordat we kunnen beginnen met lezen trekt de achterflap al ronkend de aandacht: ‘Een betoverend tweede boek in de nu al klassieke avonturenserie vol actie én humor!’ Nou vooruit, onderuit in de luie stoel, deuren op slot, telefoons, stereo-installaties en tv’s afgeschakeld, lezen maar.

Onze titelheld Torre speurt in de allereerste zin als een havik de grond af. Hij moet hout verzamelen vóór het donker is, maar dat wordt krap. Nog net harkt hij een bos hout bij elkaar om op het vuur te gooien dat Fons opstookt. Natneus de geit bekijkt het allemaal van een afstandje. Hij heeft het te druk met het naar binnen werken van een scheerlijn. Maar de tent staat!

Klinkt dat allemaal verdacht als kamperen onder primitieve omstandigheden – dat is het ook. Fons is de oudere, wijzere figuur die de tent opzet, het juiste hout voor het kampvuur selecteert en tips geeft om je sokken droog te houden. Behalve dat Torre’s sokken helemaal niet droog blijven omdat ze zich in een erg vochtige omgeving bevinden. En dat de ontbering erger wordt, veel erger, weet hij in zalige onwetendheid dan ook nog niet.

Een aansprekend verhaal kan niet zonder toppen en dalen, en al rap gaat de omslag in het weer, van droog/warm naar keihard regenend/koud, een gevaarlijke periode voor de twee avonturiers in. Ze moeten door met hun wandeltocht, maar met al die regen ben je na twee dagen lopen wel zeiknat. Soppend met je natte sokken in je schoenen. Je wilt hiermee stoppen en wel nu. De keus dient zich aan tussen rillend doorbaggeren of veilig naar een droog huis gaan, behalve dat die tweede optie er niet is. Ze moeten door. Kiezen op elkaar, het wordt later vast beter, maar neen. Ze moeten doordrammen en dat doen ze dan ook.

Dat drammerige maakt het verhaal minder origineel, we missen eigenlijk een clou. Veel, heel veel woorden worden gebruikt, maar dat maakt een verhaal niet per sé beter. De vlotte verteltrant en de sympathieke protagonisten helpen wel, maar de indruk blijft hangen dat de diepgang in de vertelling het aflegt tegen het verlangen om heel veel avonturen te beleven.

ISBN: 9789025781521

Uitgeverij Gottmer

Ook verschenen op Boekenkrant