Lafcadio Hearn – KWAIDAN Japanse spookverhalen

Anders dan je dacht

[Recensie]

Een bundel Japanse spookverhalen van Lafcadio Hearn, welke liefhebber wil dat niet lezen? Ik bijvoorbeeld, als liefhebber van alles waar maar een vleugje horror of bovennatuurlijke inmenging aan te pas komt. Dus toen deze bundel van de altijd verrassende uitgeverij Koppernik uitkwam, dook ik in de spoken van het Oosten.

Het was anders.

Eerste feit: Japanse spookverhalen werken niet naar een climax toe.

Tweede feit: ze zijn niet spannend.

Derde feit: er vloeit geen bloed, er zijn geen moordpartijen, er is geen gewelddadige confrontatie.

Vierde en laatste feit: de verhalen hebben geen onverwachte wendingen, er is geen deus ex machina – en het meest zonde van alles: een gestoorde lone wolf killer zwaaiend met een machete ontbreekt geheel.

Ik wil maar zeggen: de verhalen verschillen hemelsbreed van onze (Europese/Amerikaanse) spook- en horrorverhalen. Ze gaan over bloementuinen, over versgevallen sneeuw, over houthakkers, over schone jonkvrouwen, over tovergras en elfenwater waarvan één slokje genoeg is voor eeuwige jeugd, over een kakemono: een Japanse rolschildering op zijde, een luchtspiegeling. Dan lezen we maar zonder westerse verwachting, en kijken naar die manier waarop ze ideeën overbrengen.

Zoals ‘Rokuro-kubi’: “Bijna vijfhonderd jaar geleden leefde er een Samoerai, en zekere Isogai Heidazaemon Taketsura, die in dienst was van de heer Kikuji, uit Kyushu. Deze Isogai had van zijn vele krijgshaftige voorvaderen een natuurlijke aanleg voor militaire exercities en een uitzonderlijke lichaamskracht geërfd. Als jongen al had hij zijn leermeesters overtroffen in de kunst van het zwaardvechten, van het boogschieten en het gebruik van de speer… Maar toen het huis van Kikuji ten onder ging, kwam Isogai zonder meester te zitten… Hij knipte zijn haar af en werd een rondreizende monnik – onder de aangenomen boeddhistische naam Kwairyo…

In de loop van zijn eerste lange reis was Kwairyo in de gelegenheid de provincie Kai te bezoeken. Toen hij door de bergen van die provincie trok, werd hij op een avond door de duisternis overvallen in een uitgestorven gebied … Ongemak was hem altijd welkom en bij gebrek aan beter vormde zelfs een kale rots een goed bed voor hem terwijl de wortel vaneen pijnboom een uitstekend kussen vormde. Zijn lichaam was van ijzer en hij maakte zich nooit zorgen om dauw of regen, vorst of sneeuw.” …

Zijn lichaam was van ijzer
U ziet, Lafcadio Hearn neemt de tijd om de bundel Japanse spookverhalen op te bouwen. Dat is exemplarisch voor al deze verhalen: de context, de omgeving en vooral de nobele inborst van de stoere reiziger/strijder worden breed uitgemeten. En de uitdagingen worden grof op zijn weg gestrooid. Maar de beloning is altijd een beeldschoon meisje, vaak dochter van de eigenaar van de hut waar hij is gestrand, wier ogen hem doen smelten. Die essentiële puurheid is waar de helden naar streven en wat de snoodaards ontberen. Geen zakken vol goudstukken maar sterke karakters en roomblanke sneeuwvelden maken deze spookverhalen uit een vervlogen wereld heerlijk vreemd.

—

ISBN: 9789083436135

Sterren: ***

Uitgeverij: Koppernik 

Ook verschenen op Boekenkrant en TikTok