Torben Kuhlmann – De grijze stad

Kleurloos leven

Een originele insteek voor dit prentenboek: het verhaal speelt in een grijze stad, een stad zonder kleur.. Bij mij riep dat meteen de associatie met bijvoorbeeld de Russische democratie op. Dat is bij deze stad ook aan de gang. De inwoners kunnen wonen waar ze willen en kiezen uit alle kleuren zolang het maar grijs is … u snapt het.

De heldin van het verhaal is Robin. Ze is twaalf en ze verhuist mee met haar vader naar de stad. In de tekeningen van het boek is ze makkelijk te herkennen als het enige kleurige puntje: ze draagt een knalgele jas. Met capuchon.

Uiteraard staat ze verbaasd te kijken als ze voor het eerst alles in één kleur ziet. Maar vrijwel meteen besluit ze daar geen genoegen mee te nemen. Vanaf nu houdt ze haar gele regenjas aan. Als protest.

Maar ja, ze moet ook naar school. En als ze in de klas zit als enige met een kleurtje, valt dat wel op. Ze moet ‘even blijven’ van de juf, en krijgt een educatieve film te zien: Gewenst sociaal gedrag: aanpassen, gehoorzamen, discipline. Ook ontdekt ze een lotgenoot: een jongen die net als zij moet nablijven.

Robin probeert zichzelf zo onzichtbaar mogelijk te maken zonder haar kleur te verliezen, maar dat is natuurlijk ondoenbaar. Ze gaat op zoek naar de oorzaak van deze vreemde kleurloze verplichting en komt op die tocht in een oude boekhandel terecht. Een Oude. Boekhandel. Met. Boeken. In. KLEUR.

“Toen zag ze een plank met boeken over de natuur. Robin zocht er een uit over licht en optiek, ging op de grond zitten en begon te lezen.

Ook de bladzijden waren vol kleur en er was een heel hoofdstuk over regenbogen en de breking van licht. Een illustratie liet zien hoe een straal wit licht brak in een glazen prisma en uitwaaierde in alle kleren van de regenboog. Er stond dat dit hetzelfde werkte met regen als zonnestralen onder de juiste hoek op de regendruppels schenen.

Robin las nog een tijdje door en klapte toen het boek dicht. Ze had iets belangrijks ontdekt: licht bestond uit kleuren. Zelfs tijdens saaie, grijze dagen straalden al haar favoriete kleuren aan de hemel!”

Die optimistische kijk op de saaie stad geeft Robin weer de kracht om door te gaan en niet te berusten in het grijzemuizen-bestaan.

De tekeningen ondersteunen het verhaal geweldig … deprimerend. Dat is uitstekend gedaan, bijvoorbeeld bij een fabrieksterrein in de stad. Op de achtergrond een tiental zwaar industriële gebouwen met schoorstenen die netjes parallel de smog naar rechts blazen. Onpersoonlijke, enorme cijfers op de gebouwen en op de voorgrond een enorm parkeerterrein vol enorme Amerikaans aandoende auto’s. Eén kleurpuntje is er slechts: een gele jas.

Het eind gaan we niet weggeven natuurlijk. Lees en zie de horribele toekomst als we teveel fantasieloze figuren onze levens laten bepalen. Verfijnd subtiele vertelling.

—

ISBN: 9789051169997

Sterren: ****

Uitgeverij: De Vier Windstreken

Ook verschenen op Bazarow en TikTok