Alex Boogers en Renate Dorrestein – Buitenstaanders in brieven

Mopperen in de marge

Een nieuw deel in de illustere privé-domein reeks is altijd een feestje. Niet alleen omdat de reeks vaak verrassende feiten over schrijvers naar boven haalt. Ook niet doordat de inhoud van het gebodene altijd een zelden gadengeslagen tekst (brief, schotschrift, boek, pamflet, feuilleton) het licht laat zien, maar ook, vooral omdat het mooie boeken zijn.

‘Mooi’ is een vaag belicht kriterium: een boek moet smoel hebben, identiteit, kleur, signatuur. En niet de minste eis: het moet body hebben, een klap voor je kop geven, teksten bieden die je bijblijven.

Dat gebeurt in deze briefwisseling tussen Boogers en Dorrestein. Bij de briefwisseling tussen genoemde schrijvers valt één ding snel op. Ze mopperen een beetje. Over kritiek: de critici zitten er ook vaak naast, ze voelen zich aan de kant gezet, minder gewaardeerd misschien, als twee buitenstaanders. Een typering die de oplettende lezer al in de titel had kunnen waarnemen.

Renate Dorrestein

Terecht of niet, dat laat ik aan de corresponderenden zelf. Maar voor de argeloze savoureur van dit boek die zijn achterwerk net genietend in de oude leunstoel heeft gedraaid, een glaasje oude port op het glazen tafeltje heeft geplaatst en begint te lezen is het onnegeerbaar: dit gaat niet louter mooi weer worden. Er wordt met scherp geschoten, maar niet op elkaar. Meer op de buitenwereld, lees: hoe daarin met schrijvers wordt omgegaan. Beide auteurs hebben daar interessante ervaringen mee met een hoog anekdotisch gehalte.

Alex Boogers

Extra sjeu geven de privémeningen die ze bijvoorbeeld in deze woordenwisseling over ‘intellectuelen’ aan elkaar doorgeven:

“’Van Renate Dorrestein, Aerdenhout, vrijdag 24 februari 2017, 17:34 uur.

Aan Alex Boogers

Lieve Alex,

Verbaas jij je er ook altijd zo over dat mensen die zichzelf graag intellectuelen noemen, doorgaans heel meesmuilend doen als het over een opperwezen en over geloven gaat? Dat is iets voor halvegaren en vooral voor ééncelligen, vinden zij. Wie nadenkt, gelooft niet!

Ik ben katholiek opgevoed, heb zelfs nog op een nonnenschool gezeten en ging iedere week vurig biechten..’”

—

“’Van Alex Boogers, Vlaardingen, maandag 6 maart 2017, 18:25 uur.

Lieve Renate,

Zou het te maken hebben met het idee dat de intellectuelen zich vaak een god wanen, niet eens in het diepst van hun gedachten, maar opzichtig en heel theatraal, graag trommelend op de apenrots van de intellectuele hiërarchie? Ik weet zulke dingen allemaal niet, want ik kom van de straat, hè. Een volkse jongen, maar toch altijd goedgekleed, al zeg ik het zelf. Mijn moeder zei: ‘De armoede hoeft niet aan je te kleven.’”

ISBN: 9789029554459

Uitgeverij: Arbeiderspers – Privédomein 

Ook verschenen op Boekenkrant