Ade Sommereyns en Ann de Bode – Drakenkamp De vergeten vallei

Er zijn meer draken dan je denkt

Na het succesvolle eerste deel van deze Drakenkamp-serie, is dit het vervolg van de avonturen bij Joris thuis. Niet voor niets heet dat thuis het Drakenkamp. Opa geeft er rondleidingen, vertelt over draken en nog liever, over de drakenjachten die hij vroeger hield. Er is alleen iets vreemds aan opa, al weet Joris niet precies wat.

Ade Sommereyns

Met die aanknopingspunten begint ‘De vergeten vallei’ aan een nieuw avontuur. Joris ontdekt dat er een nieuw drakenei uitkomt. Hij volgt de geboorte van het draakje op de voet – zo’n leuk draakje kan niet anders dan Lili heten – en zo heeft ze meteen een naam. Trots vertelt Joris het aan opa, die blij knikt. Maar niet lang daarna vraagt opa gek genoeg of ze al een naam voor het nieuwe draakje hebben. Huh? Joris zegt nog maar een keer: “We hebben haar Lilli genoemd.”

Zo start een nieuw verhaal over Joris en de draken. De gewone zaken dienen zich aan, zoals naar school gaan. En een spreekbeurt houden. En last krijgen van de rotte appels in de klas, Brutus dus, die bij die spreekbeurt de schaal van het drakenei, dat rond gaat, kapot scheurt. Kan ook niet anders met zo’n naam.

Bekwaam metselt Sommereyns de avonturen van de kinderen, de ouders en de opa (die een belangrijke hulpvragende rol krijgt toebedeeld) tot een uitstekend leesbaar geheel. De toon is vrolijk, vriendelijk, nieuwsgierig en onderzoekend. Dat alles zich afspeelt in een wereld met draken maakt het alleen maar leuker. We herkennen het Harry Potter effect; die boeken gaan ook uit van een onwaarschijnlijk gegeven (tovenaarsleerling) maar zijn uitgegroeid tot een uitermate populaire massabewondering.

Een droevige toets ontbreekt niet – het gaat minder goed met opa’s hoofd:

“Ik blijf stokstijf tegen de muur staan. Oma loopt rakelings lans me heen naar de slaapkamer. Ze draait een sleutel om en doet de slaapkamerdeur open. ‘Ik ben terug,’ zegt ze. ‘Ik zal wat thee maken.’

Ik kan het niet geloven. In plaats van opa met mij te laten wandelen, sluit ze hem op! En intussen gaat zij lekker naar de hertogin. Op mijn tenen stap ik de slaapkamer in. Opa zit weer midden op bed een spelletje kaart te spelen. Of toch niet? Zonder echt te kijken legt hij de kaarten lukraak neer, schuift ze dan rommelig bij elkaar en begint opnieuw…”

https://www.auteurslezingen.be/ade-sommereyns

Mooi verhaal, goed verteld, originele invalshoek, een lach en een traan, avontuur, vreugde, verdriet en op de goede momenten verrassend. Puik gedaan.

Voor het eerst verschenen op Boekenkrant.

—

Sterren: ***

ISBN: 9789462918450

Uitgeverij De Eenhoorn