Herman Koch – Luchtplaats

Kronkelende wraak/misdaad/familiethriller

Herman Koch komt dit keer met een thriller. Nee, een wraaknovelle. Wacht, een politieverhaal als een Simenon. Of is het een zwaar satirische beschrijving van zowel het criminele als het literaire milieu?

Het kan alle vier, mensen, en zelfs een vijfde component sluit ik niet uit. Een tip: voelt u zich vooral niet bezwaard als u de logica in het boek niet kunt vinden. Het lijkt erop dat Koch ongegeneerd van zich af heeft zitten schrijven met een lijstje van zijn zwaarste ergernissen ernaast, geventileerd in drie personages.

Want daaruit bestaat het boek eigenlijk. We krijgen vanuit drie perspectieven informatie. Allereerst leven we mee met internationale bestsellerauteur Simon Hanson. Dan duikt de zware crimineel Derek L. op, die een bundel verhalen aan Hanson stuurt. De verhalen monden met de hulp van Hanson uit in een bestseller, die Derek L. op een boekpresentatie mag presenteren, onder voorwaarde dat hij bij Hanson thuis verblijft. Hanna Hanson is Simon Hansons vrouw en rechercheur, veiliger kan dus niet. In theorie.

Herman Koch

Met deze wazige premisse trekt Koch van leer. Zijn stijl en scherpe denktrant is obvious: het leest scherp en vermakelijk weg. Nadeel: je moet goed kijken in welk hoofd je nu aan het lezen bent. De absurde situaties waarin de personages figureren voegen sfeer toe. Zoals Hanna, de vrouw van Simon:

“Hij had zin. Bij mannen kun je dat ruiken. Ik rook dat hij zin had.

Ik was van plan geweest om in de keuken op ze te wachten, maar uitgerekend op deze late donderdagmiddag had Simon zijn sleutel vergeten en belde hij aan.

Ook al verwachtte ik niemand anders, toch liep ik niet meteen de trap af naar onze voordeur, maar haalde eerst de hoorn van de intercom van de haak.

‘Ik ben het,’ zei Simon. ‘Sleutels vergeten.’

Op het display zag ik hem. Achter hem stond Derek…

Zo langzaam mogelijk liep ik de trap af en voordat ik de deur van het slot deed, haalde ik nog eens diep adem…

Het was hoe hij naar me keek, meteen al vanaf het eerste moment daar bij de voordeur. Zo keken mannen zelden nog naar me de laatste tijd. Het was even of ik het fluiten op de bouwsteigers weer hoorde, als de eerste klanken van een oud nummer dat je nooit vergeet.”

https://nl.wikipedia.org/wiki/Herman_Koch

Het verhaal gaat alle kanten op en lijkt minder belangrijk dan het schrijfplezier. Zo kan Koch heerlijk ouwehoeren over één woord, zoals bijvoorbeeld hier:

“Ik heb me altijd over Madeleine willen ontfermen. Dat is, achteraf gezien, misschien wel mijn grootste fout geweest. Het zit hem in het woord ontfermen. Je ontfermt je over een duivenjong dat uit zijn nest is gevallen. Je neemt het mee naar huis en zet het in een kartonnen doos. Omdat het de hele tijd zo bibbert, probeer je het weer warm te krijgen met een staande lamp die je helemaal naar beneden buigt, tot vlak boven de doos. Je voert het duivenjong blaadjes sla en nootjes – je weet eigenlijk niet wat het lekker vindt, wat het wel en niet mag eten. Je begrijpt niet dat het doodvonnis voor het duivenjong daarmee is getekend…”

Smakelijke taal en gekke verhaallijnen in een wereld vol onbegrip en misverstand. Zo kennen we Koch weer.

—

ISBN: 9789465034706

Ambo/Anthos

Ook verschenen op Boekenkrant en TikTok