Esther Verhoef – De mooiste tijd van je leven

Vrolijke terugblik op woelige baren

Eerlijk is eerlijk: het is een mager aandoend boekje, dit ‘De mooiste tijd van je leven’. Beetje slapjes omslag en als je het opent zie je dat de bladspiegel wel heel erg ingeperkt is, zodat per pagina relatief weinig tekst te vinden is. Ook de titel breekt geen originaliteitsrecord, noch de subtitel die net iets té vet aanprijst: “Het leukste boek voor emptynesters”.

Dat Esther Verhoef (ook samen met haar man Berry) nagelbijtende thrillers kan schrijven weten we allang, en haar andere, minder moordzuchtige titels zijn voor de liefhebber ook niet slecht. Maar dit boek? Okay dan, keihard slaan we het open en gaan lezen.

“De kinderen zijn de deur uit. Ze komen heus nog weleens thuis, maar de dagelijkse zorgtaken zitten erop…. Geen lekke banden meer om te plakken, geen zoektocht meer naar sleutels/carnavalskleding/opladers/die ene handschoen…

langzaam begint het besef bij me in te dalen dat ik me weliswaar dertig voel, maar al een poosje geen dertig meer bén. Wat nu/ Doordouwen, zoals ik gewend ben … of wordt het nu tijd voor iets anders? De vraag stellen is hem beantwoorden.”

In korte, humoristische stukjes geeft ze vervolgens een kijkje in haar leven (en dat van partner Barry). Zoals hierboven ingeleid, heeft Esther zich voorgenomen wat minder te werken en meer andere dingen te doen. In het eerste hoofdstukje “Museumkaart” gaat dat al mis.

Ze is uitgenodigd als één van de tweehonderd schrijvers om mee te doen met een boekproject, Pennen over penselen. Op de avond van de boekpresentatie is ze in het museum, oog in oog met ‘Het puttertje’ en ‘Het meisje met de parel’. Ter plekke neemt ze zich, samen met Berry, voor om een museumkaart te nemen voor frequentere bezoekjes. Daarna duikt ze haar gewone drukke leven weer in, en krijgt na een maand of wat een herinnering voor de nieuwe kaart. Maar waar zijn de pasjes? Kwijt. Na nog een tevergeefse uitnodiging van het Museumkaartgebeuren staakt ze haar pogingen:

“U ziet, we hebben het geprobeerd. Maar we zijn er gewoon nog niet aan toe, vrees ik.

Die matching regenjasjes van de ANWB lijken verder weg dan ooit.”

Voila grofweg de ‘look and feel’ van dit boekje. Het is makkelijk wegleesbaar, grappig met zelfspot, herkenbare situaties (en soms gevaarlijke, zoals rijdend met de camper op een iets te steile bergweg naar de top), inkijkjes in haar hectische leven. Goed geschreven, met steeds weer iets andere invalshoeken die ook de zaken die mislopen niet verzwijgen, en heel belangrijk: voldoende zelfspot. Een boekje dat de vakantiekoffer nauwelijks zwaarder maakt.

—

ISBN: 9789026366925

Sterren: **

Uitgeverij Ambo/Anthos

Ook verschenen op Bazarow