Oksana Vasjakina – Wond

Een vrouwending

Het ontzettend goede aan dit boek is dat het in de Russische boekhandel niet mag worden verkocht. Als dat zo is (wegens “het verbod op verspreiding van informatie over ‘niet-traditionele’ seksuele relaties”) kunnen we ervan uit gaan dat het een erg goed boek is. Ga het gewoon lezen, en zie hoe idioot dat boekenverbod is. Van de lezer mag worden verwacht dat hij/zij een eigen oordeel vormt, naar welke kant van de ideologieweegschaal dat oordeel ook doorslaat.

Want natuurlijk zaait dit ‘Wond’ geen corona-achtige besmetting om zich heen zodra een argeloze lezer het openslaat. Wat het wel doet is laten zien hoe het Rusland van deze tijd eruit ziet (spoiler: geen plek waar je wilt wonen). Behalve dat, is het boek een verhaal van liefde (voor Vasjakina’s moeder) en haat (ook voor haar moeder) en zelfonderzoek (van haarzelf).

Klare taal, helder, onverwisselbaar.

Over haar ouders: “Mama was de allermooiste. Het leek wel alsof ze in alles iedereen overtrof. Maar mijn vader moest direct na de bruiloft de bak in. Het hoofd van de politie probeerde mijn moeder het hof te maken, maar die moest daar niets van hebben… Mijn vader zelf had vele liefjes. Mijn moeder vond steeds haren op zijn kleren of sporen van lippenstift op zijn lichaam en het zong in heel de stad rond dat hij haar bedroog met iedere vrouw die hij maar tegenkwam…”

Over een geliefde:

“Ik zei haar dat ze zich bewoog als een jong hertje. Ik bewonderde haar als was ze een geliefde. Ik vond haar lijf het einde. Net een lekker snoepje waarop ik wilde sabbelen. Ik zie nog de glans van haar huid in de zon en de kuiltjes in haar onderrug voor me. Had ik toen door dat wat ik voor dat meisje voelde erotische opwinding was? Wist ik dat dat kon gebeuren? Ik weet het niet meer… Ik had mijn leven voor haar overgehad.”

Bij het afscheid van haar moeder:

“Ik was binnen in jou – en mijn voeding kwam daarna van jou. Was het door mij dat je vanbinnen hard werd? En als dat zo is, als ik de oorzaak was van jouw pijn, dan is die pijn ook van mij, die steen binnen in jou, dat niet verbrande stukje van jouw lichaam of dat partje van de navelstreng in mijn navel – is dat niet de steen die wij samen binnen in jou gecreëerd hebben?…”

Of over de symbolische wond.

Ook wel het vrouwelijke deel van de wereld genoemd, dat veel klappen opvangt maar onvermoeibaar die wonden stelpt, verbindt en doorgaat, wetend dat zij de wereld draaiend houden. Dat is de wetenschap waar eigenlijk dit hele boek om draait:

“Het lijkt erop dat ik het moment uitstel dat ik kan zeggen dat het boek af is. Ik ben daar bang voor omdat ik heel duidelijk voel: wanneer dit boek af is, zal mijn wond dichtgaan. De wond die ik lang niet wilde laten helen, die een deel was van mijn bewustzijn, van mijn artistieke activiteit…”

—

ISBN: 9789028214040

Sterren: ****

Uitgeverij: van Oorschot

Ook verschenen op Bazarow