Simone van der Vlugt – Bloedlijn

Weinig inspirerende geschiedenisles

Bloedlijn is de nieuwe roman van Simone van der Vlugt. Achterin dit boek staan drie bladzijden vol titels van haar hand: ze schrijft sneller dan een recensent kan lezen. Nou is het lezen van Bloedlijn niet bijzonder tijdrovend. Of uitdagend. Ondanks de 445 bladzijden lukt het de schrijver namelijk niet om de perikelen rond Alkmaar in 1254 nagelbijtend spannend neer te zetten. Dat is opmerkelijk, want dat stuk geschiedenis staat juist bol van geweld, verraad, familie-eer, machtswellust, gewone wellust en nog meer geweld: 1254: De West-Friezen, rouwdouwers als ze zijn, vallen met regelmaat Alkmaar binnen en brandschattten wat ze voor de voeten komt. Koning Willem II (graaf van Holland en Zeeland en Koning van het Heilige Roomse Rijk) probeert de West Friezen te onderwerpen maar dat lukt slecht; gelukkig kan hij troost vinden bij de hoofdpersoon van het verhaal: Katelijne. Ze zijn elkaars geheime liefde.

Elementen genoeg voor een zinderend verhaal, maar Van der Vlugt krijgt de passie niet op papier. De vertelling mist peper en zout: de gebeurtenissen worden qua spanning niet heftiger dan de tekst van een geschiedenisboek. Jammer en merkwaardig, want we hebben meer boeken van haar gelezen die wél onderhoudend waren. Dit is aardig om te lezen, maar meer niet. Een voorbeeld:  

Protagonist Katelijne runt haar brouwerij in Alkmaar en is een scherpe observator. Als ze weer een aanval van de West-Friezen ziet aankomen, commandeert ze de mensen in de wijk snel dekking te zoeken en water te halen zodat de huizen niet in brand worden geschoten. We lezen dat de inwoners met klotsende emmers sjouwen, en dat de West-Friezen een hevige aanval doen, en dat de inwoners aan een ramp ontsnappen, maar spannender dan deze opsomming wordt het niet.  

Stiekem naar haar minnaar
Verderop in het boek een andere gebeurtenis die gepassioneerder beschreven had kunnen worden: Katelijne gaat (stiekem uiteraard) op bezoek bij haar minnaar:

“Koning Willem staat in het midden van de ruimte, gekleed in een knielange, paarse rock, afgebiesd met konijnenbont. ‘Vrouw Katelijne, majesteit,’ zegt de dienaar. Katelijne doet een paar stappen naar voren en maakt een buiging. ‘Majesteit.’ Achter haar verlaat de dienaar de kamer. Zodra de deur in het slot valt, trekt een brede lach over het gezicht van de koning. Hij spreidt zjn armen en Katelijne vliegt erin….

Ze ligt tegen hem aan nadat ze gevrijd hebben, en ze praten bij, maar midden in zijn verhaal maakt hij een grimas, en ze vraagt: ‘Wat is er? Heb je weer kiespijn?’”

Ook deze romance mist eh… intensiteit… Het is een beetje flauw misschien, maar deze voorbeelden uit het boek geven aan hoe de ‘touch and feel’ van het verhaal is: niet opwindend genoeg. Volgende keer beter dan maar.

—

ISBN: 9789026356377

Sterren: **

Uitgeverij: AmboAnthos

Ook verschenen op Bazarow