Breekbaar leven

De Maand van de Filosofie kan zich inmiddels in boekenland qua bekendheid wel meten met de (Kinder)Boekenweek. Dat is goed. Alleen al omdat we daarom deze maand dit fantastische boek kunnen lezen.

Het gaat over de meest essentiële emotie op dit ondermaanse: liefde. Puber Maarten en pubermeisje Loïs kennen elkaar vriendschappelijk, al hun hele jonge leven. Alleen is Maarten nu verliefd op haar geworden. Dat  maakt het er niet eenvoudiger op. Vooral niet omdat ze binnenkort doodgaat. Waarschijnlijk.

Een droevige maar tegelijk nieuwsgierig makende tagline. Hoe gaan Loïs en Maarten daarmee om? Nou, Loïs neemt het luchtig op. Beter gezegd: fatalistisch. ‘Iedereen gaat dood’, vindt ze, ‘en ik misschien heel snel.’

In deze passage komt Maarten bloednerveus op bezoek bij Loís, die op bed ligt. Hij moet haar helpen lopen naar de tuin, waar haar moeder limonade heeft neergezet.

“Hij zag Loïs en haar moeder naar hem kijken, vragend. Loïs met een hand naar hem uitgestrekt.

‘Ja…’ zei hij, en hij snelde ondanks zichzelf naar de bedrand en liet Loïs haar arm om zijn nek leggen. Voelde hoe ze zijn hand achter haar rug om haar middel dirigeerde en daar stevig aandrukte.

‘Voorzichtig omhoog…’ zei haar moeder.

Maarten had het gevoel dat hij in één lange, zwiepende hartslag verwikkeld was geraakt, alsof zijn hart zich volzoog en volzoog en volzoog en het enige waar hij aan kon denken was de oude fietsband die Sjuul en Arthur een keer probeerden te laten knallen, en die maar bleef groeien en groeien.

Maar ze liepen. Hij ondersteunde haar, ze kon op hem rekenen.

En toen voelde hij haar: de botten van haar heupen door haar dunne nachtjapon, haar lange dunne vingers die zich in zijn schouders groeven op zoek naar houvast, het magere lichaam dat zich tegen hem aan drukte en daar was weer dat samoeraizwaard. Het sneed dwars door de fietsband en een bom van hete lucht spatte uiteen binnen in hem.”

In zulke perfect bij het gevoel aansluitende taal neemt Goldewijk de lezer mee de puberwereld in. Zijn sterke zinnen zijn een genot om te lezen, vooral ook omdat hij geen goedkoop sentiment in het verhaal toestaat en gewoon de knoertharde waarheid laat zien. 

De olifant in de kamer blijft aan het plafond hangen; niemand van de kinderen weet wanneer het afloopt met Loïs, maar wel dát het afloopt. Waarschijnlijk. Misschien. Hopelijk niet. Of wel.

Nou, daar is Maarten het niet mee eens. Loïs dood? Hij kan die gedachte niet verdragen; er moet toch iets zijn dat hij kan doen? Na eindeloos piekeren komt hij met één oplossing. Een beetje weird, maar briljant gevonden.

—

ISBN: 9789045130033

Sterren: ****

Uitgeverij: Querido

Ook verschenen op Bazarow 

Geen alledaagse dieren

Ken je de voetbalvis? Die zweeft in het water; hij kan gek genoeg namelijk niet goed zwemmen. O, en het is een luiaard. Dus heeft hij een slimme manier gevonden om zijn eten naar hem toe te laten zwemmen: op zijn kop staat een hengel met een lampje. Garnalen en vissen komen daar op af, en hap!

Dit is nog maar één voorbeeld van de krioelende wonderlijke, merkwaardige, bijdehante, geniepige, afschrikwekkende dan wel schattige, poezelige en knuffelbare dieren die in dit boek zijn samengebracht. Coco & June deden dat in dit boek vol door henzelf prachtig geschilderde of getekende dieren.

Niet zo alledaagse dieren, noemen ze het zelf. Het is een boek gemaakt voor beginnende lezers. Als je de woorden maan, vis, aap kunt lezen, dan kun je het eerste deel van het boek lezen, zo simpel is het. De dieren stellen zich daarin zelf voor in eenvoudige taal.

“Diervrienden” is het tweede deel van het boek, daarin vind je alleen maar dieren die samenleven, de setjes of duo’s. De tekst is iets ingewikkelder, maar je komt ook meer over de dieren te weten. En: de dieren stellen elk een vraag aan de lezer:

De mier: “… Er waren zelfs al mieren toen de dinosaurussen nog leefden. We leven samen in een kolonie. Ik moet voor voedsel zorgen: bladluizen. Als ik honger heb, ga ik bladluizen melken. Weet jij welk zoet drankje de bladluizen voor mij hebben?”

Ik niet.

Jij wel?

Je komt het te weten in het mierenhoofdstuk.

Een leuk bladerboek dus voor de nieuwsgierige beginnende dierenliefhebber. Geen saaie encyclopedische opsomming, of een alfabetische rij dieren. In plaats daarvan een prachtig struinboek waar je eindeloos in kan zoeken naar herkenbare dieren, die dan ook weer een vraag voor jou hebben.

Een los voorbeeld nog: bladerend, ongeveer halverwege, komt een prachtige wolvenkop op een pagina naar voren. Je ziet maar één oog, maar het dier is direct herkenbaar als wolf. Naast de tekening de beschrijving van zijn leven.

Hij jaagt op grote zoogdieren zoals herten en everzwijnen, maar ook op hazen en konijnen. Zijn vraag aan jou: “weet jij welk dier mij helpt bij deze zoektocht?”

Het antwoord staat één pagina verder. Spoiler: het is geen andere wolf.

Veel plezier.

De ideale dierenwereld

Kikker verveelt zich. Stierlijk.

Zuchtend zit hij op een waterlelieblad in zijn vijver op te sommen wat er allemaal weer hetzelfde is vandaag, net als gisteren en eergisteren en alle lichtjaren daarvoor:

“Kikker zuchtte,

‘Zelfde vijver,

zelfde riet,

zelfde Kikker.’

Een waterjuffer vloog voorbij,

glinsterend in het zonlicht.

Kikker knipperde met zijn ogen.

DAT IS HET!~Ik ga de wijde wereld in!”

Een veelomvattende beslissing, zo blijkt. Als vrije kikker springt hij door een veld paardenbloemen, bijen zoemen in het rond, de zon straalt hoog aan de hemel, en een muis rent met hem mee.

Wat?

Ja, een onvervaarde muis sprint mee; ze zijn opeens een duo. En zo verkennen ze de wereld, die veel groter/avontuurlijker is dan ze hadden gedacht. Gevaarlijker ook. Als ze in een vijvertje zwemmen en duiken, komt het gevaar onverwachts. Dodelijk gevaar.

Goeie teksten, en ook de tekeningen zijn kristalhelder. De gezichtsuitdrukkingen (bij gebrek aan een betere benaming) van de dieren zijn sprekend. Weleens een juichende muis gezien? Ik nu wel.

Kikker is met zijn groene velletje, spikkels en grote gele ogen ook uitstekend getroffen. Die ogen kunnen ook vergenoegd gesloten zijn. Een tevreden kikker – prachtig.

Meer superlatieven gaan we niet gebruiken. Oké, eentje nog dan. De crème de la crème tekening van een hert. Is dat bijzonder, een hert? Hier wel.

Kikker en muis lopen en hoppen over de bodem van het bos, als over twee volle pagina’s een enorm hert voorbij springt. Die tekening heeft snelheid, kracht, souplesse, elegantie, durf en pure schoonheid. Meer ga ik er niet over zeggen.

Behalve: zorg dat je dit boek in handen krijgt.

—

ISBN: 9789048321599

Sterren: ****

Uitgeverij: Veltman Uitgevers

Ook verschenen op Bazarow 

De omgekeerde wereld

Ha, een prentenboek met monsters! Zes monsters zelfs – drie kleine monsters en drie grote monsters, die de kleintjes plagen.

Echt waar? Jep.

Is dat stout? Jazeker.

Loopt dat goed af? Wie weet.

Dit is een bijzonder boek en dat is het. Allereerst is dat te danken aan de uitermate levendige illustraties van Rachelle Joy Slingerland. Neem de voorkant van het prentenboek. Die presenteert de zes monsters, de hoofdrolspelers.

Eén klein monstertje hangt in de bovenste helft van titelpagina; een harig rond bolletje aan één van de titelletters van het boek (aan de O van ‘NET GOED’ om precies te zijn) te wiebelen. Het bolletje kijkt met grote, quasi onschuldige kinderogen de wereld in, heeft een eveneens quasi-onschuldig uitziende speen in zijn mond/snavel/eetopening en zwaait met de andere vier harige armpjes naar de lezer, terwijl de hand van zijn vijfde arm zich aan de ‘O’ haakt.

Ik zou nog meer over die illustraties kunnen zeggen en dat doe ik ook. De onderste helft van de titelpagina bijvoorbeeld, herbergt drie andere monsters. Dit zijn de grote monsters die straks de kleintjes gaan plagen. Zo te zien aan hun bloeddorstige uiterlijk zal dat geen probleem zijn.

Rachelle Joh Slingerland heeft haar werk goed gedaan. Gave tekeningen en verderop in het boek nog een leuke verschuiving van perspectief waar ik niks van ga zeggen om de verrassing niet te bederven.

Dan het andere element van het boek: de tekst. Die komt van Tjibbe Veldkamp, een gerenommeerde/vakbekwame tekstschrijver. De eerste twee bladzijden met zijn tekst zijn een voorbeeld van een vakbekwame lokdoos om de lezertjes het boek in te sleuren:

“Er waren eens drie grote, woeste monsters met smerige

smoelen en een slecht humeur.

‘Ik wil plagen!’ gromde het eerste monster.

‘En pakken!’ grauwden de andere twee.

Op dat moment zagen ze drie kleine monstertjes aankomen

De grote, woeste monsters grinnikten – ‘heh heh heh’ – en

verstopten zich. Ze wachtten tot de monstertjes vlakbij

waren en toen … “

Nieuwsgierig geworden? Goed zo. Ga dat boek halen en hou het onder de neus van je peuter/kleuter. Zeker weten dat ze het verslinden.

—

ISBN: 9789045128801

Sterren: ***

Uitgeverij: Querido

Ook verschenen op Bazarow