Yorick Goldewijk – ALBATROS

/in

De kracht van verbeelding

Dit gloednieuwe boek van Yorick Goldewijk speelt zich alarmerenderwijs af in een oorlogszuchtige werkelijkheid met trekjes van onze eigen tijd. Abel leeft al lang in oorlogstijd, maar nu komt het wel heel dichtbij. Het noorden had gedreigd met een aanslag, of een luchtaanval …. Abel vraagt aan zijn ouders of die aanval misschien hier in de buurt zou kunnen gebeuren, maar zijn vader stelt hem gerust: ‘Zo ver komen de noorderlingen niet meer zo gemakkelijk tegenwoordig… Maar het is nog altijd te gevaarlijk om naar buiten te gaan.’

Maar binnen blijven helpt niet. Als Abel op een kwade ochtend uit bed stapt, is de wereld niet meer hetzelfde. Zijn moeder is veranderd in een hert. Schoorvoetend zegt hij dat tegen haar, en in de spiegel ziet ze de waarheid: ze is een harig dier op vier poten geworden. Daarna een grotere schok: Abels vader is van de aardbodem verdwenen. En alle mensen zijn net als zijn vader en moeder in dieren veranderd.

Een onwaarschijnlijk maar intrigerend uitgangspunt voor een verhaal. Abel gaat wanhopig in de stad op zoek naar mensen, naar normaliteit, maar tevergeefs. Of wacht, hij vindt op een mededelingenbord een briefje. Een zekere Kat vraagt of iemand, wie dan ook, als het maar een mens is, de walkietalkie die daar ook ligt, te gebruiken. Zo komt Abel bij zijn maatje voor de rest van het verhaal, het agressieve, totaal aan hem tegenovergestelde meisje Kat.

Hun allereerste dialoog:

“’Wie is de hond?’ was het eerste wat ze zei toen ze de deur opendeed. Ze was een kop groter dan Abel, mager en hoekig… ‘Wat zit je te staren?’ zei ze. ‘Nog nooit een meisje gezien?’

Abel schudde zijn hoofd en probeerde het beeld van de dode spinnen uit zijn hoofd te zetten, bang dat hij iets stoms zou zeggen.

‘Nou?’ drong ze aan. ‘Wie is de hond?’

‘Dat is mijn vader,’ zei hij. ‘Hij heet Duuk.’

Kat richtte haar blik wantrouwig op Duuk. ‘Is-ie een beetje oké?’

‘Ja,’ zei Abel. ‘Het is mijn vader.’

Zoals we zien, is Kat behoorlijk eh.. kattig tegen Abel. Maar als blijkt dat ze met z’n dooie tweetjes op de hele aardbol zijn overgebleven, leren ze elkaar te respecteren. Samen gaan ze met een Vespa weg, een roadtrip maken met veel vragen en geen antwoorden.

Dat de twee tegengestelde karakters hebben, merken we aan de scherpe dialogen die het verhaal peperen. Kat en Abel maken een hele lange rondreis voor ze Ella ontmoeten, die de veroorzaker is van het verdwijnen van de bevolking. Ella is een bijna magisch, of goddelijk figuur die niet veel vertrouwen meer heeft in alles. Die issues kun dje het best zelf lezen. Het heeft te maken met de titel: Albatros , en het feit dat Albatrossen altijd bij elkaar blijven en elkaar nooit in de steek laten. De rest zou ik gewoon fijn gaan lezen, het is een prachtboek.

Yorick Goldewijk

Goldewijk verrast met dit wilde verhaal, zo wild dat het op punten tegen het onwaarschijnlijke aanleunt. Zeker tegen het einde krijgt de vertelling groteske trekjes.  Maar als je meegaat in de flow van het boek, is het zeker een wervelende, verrassende roadtrip. Het verkent de mogelijkheden van een totale verandering op aarde, zet goed en kwaad tegenover elkaar, sluit buitenaardse inmenging niet uit en laat vooral, vooral zien hoe totaal zinloos een oorlog is.

ISBN: 9789021686608

Uitgeverij Ploegsma

Ook verschenen op Boekenkrant en op TikTok

Hanna Bervoets – Geld verdienen

/in

Besmettelijke hebzucht

Een pikzwarte stierenkop is het logo van Matador. Het is de beleggingsapp waar steeds meer mensen voor vallen omdat ze succesvol hun ingelegde euro’s zien verdubbelen, -drievoudigen, dan wel tot ongekende hoogten zien stijgen. Hoofdpersoon Ellie heeft de Matadorapp ontdekt en uitgeprobeerd – met spectaculaire resultaten. Ze tipt vrienden en vriendinnen over deze gulle winnaarsapp: méér geld, makkelijker, succes gegarandeerd!

Samen met Freya, haar vriendin van de middelbare school, verdiepen de twee vriendinnen zich in de succesvolle resultaten die Matador oplevert. In de beleggersclub gaat het nieuws rond: Matador is hot. Daar is natuurlijk iedereen blij mee, totdat blijkt dat dat elke belegger die handelt met dat aandeel, mysterieuze en akelige kwalen oploopt. Waarom? Niemand heeft een clou.

Hanna Bervoets

Ellie en Freya worden levensecht neergezet door Bervoets, net als de half geheimzinnige sfeer van de beleggingsclub. Iedereen in die club heeft zijn/haar eigen geheimtip in de te verhandelen aandelen. Die deelt vanzelfsprekend niemand, want ieder voor zich, en ondanks het clubgevoel wil iedereen stiekem toch nog meer verdienen. Die hebzucht komt goed naar voren in het verhaal: alles voor een extra bundeltje bankbiljetten. Die sfeer van een hijgerige, op meer winst dan de anderen beluste beleggers, is subtiel neergezet:

“Nu was Samia niet iemand die graag overhaaste beslissingen nam. Ogen op de bal, eerst een plan. Dus toen Lorie haar vroeg of ze ook ging inleggen, hield ze haar kaarten op de borst: heb jij dat gedaan?

Natuurlijk had Lorie dat gedaan. Vijfduizend dollar (een lening, vermoedde Samia): er was ook een soort verdubbelaar! Ik heb 5x aangeklikt, ik geloof dat je dan vijf keer zoveel winst maakt!”

Geleidelijk maar onontkoombaar raken de personages in de ban van het Grote Geld. Hoe verleidelijk zo’n appeltje voor de dorst is, gaat aan de dames ook niet voorbij:

Ellie: “Het eerste wat ik deed toen ik in één klap ruim honderdveertigduizend dollar op mijn rekening had staan, was een reis naar Kroatië boeken. Businessclasstickets voor mij en Maya, mijn meisje, mijn dame. De gordijntjes werden achter ons dichtgetrokken zodat het volk dat achter in die Boeing met z’n knieën tegen z’n kin aanzat niet in opstand zou komen bij de aanblik van wat wij allemaal voorgeschoteld kregen: een kaasplankje, jus d’orange, fruitsalade, botertjes in gouden wikkels. Ik voerde mijn druiven aan Maya, en denk niet dat die dingen aan een trosje zaten. Natuurlijk niet, ze waren stuk voor stuk voor ons geselecteerd, al door meerdere handen gegaan om het ons zo makkelijk mogelijk te maken.”

Maar zoals gezegd, blijkt het concept Geld Verdienen gedreven door hebzucht, tunnelvisie en afgunst niet zaligmakend. In tegendeel: het is risicovol en er vallen mensen om. Bervoets leeft zich uit in dit sinistere verhaal met een donker randje.

Voor het eerst verschenen op Boekenkrant 

—

Sterren: ***

ISBN: 9789493420243

Uitgeverij Pluim

Lulu en Nelson – 2. Het Leeuwenrijk

/in

De vrijheidsstrijd

Je begint nu aan deel 2 van een beeldverhaal-serie met in de hoofdrol Lulu en Nelson. De Italiaanse Lulu is dochter van een circusartiest. Ze heeft een act met leeuwen als – inderdaad – leeuwentemmer, zij is een leeuwenfluisteraar. De dieren luisteren naar haar, en zij kan ze allerlei kunstjes laten doen in het circus van haar vader.

In deel 1 (Op weg naar Afrika) pakt Lulu haar spullen en trekt zelf de wereld in. In dit deel 2 belandt ze in Zuid Afrika waar de strijd tegen de Apartheid volop woedt. Gelukkig komt het jongetje Nelson op haar pad. De twee komen in een volstrekt andere wereld terecht, waar het draait om je huidskleur. Ben je zwart, dan ben je niets waard.

Misstanden volop voor onze heldin om op te lossen. Ze doet haar best om de mensen te helpen. En natuurlijk ontbreken de leeuwen uit het vorige deel niet. Daarmee gaat Lulu aan de slag, en intussen leert ze veel van de gewoontes in dit land. Dat het niet alleen rare gewoontes zijn, maar ook gewoontes die haat scheppen, merkt ze langzaam maar zeker.  

Ook hier zijn de tekeningen fabuleus. Prachtige dieren, mooie en minder mooie mensen, conflicten, de tekenaars Girard, Omont en Neyret schudden alles uit hun creatieve mouwen. Zij maken van de twee kinderen een dynamisch duo dat vecht tegen het onrecht.

Veel meer kan ik hier – omdat ik de tekeningen niet kan meenemen in deze bespreking – niet doen en dat doe ik dan ook niet. Er gebeurt meer dan genoeg, er is spanning, misdaad, geweld, misleiding, dreiging. Als je van deze goede combinatie van avontuur, natuur en strips houdt, ga die boeken lezen. Meteen!

ISBN: 9789463068468

Uitgeverij Sylvester Strips

Ook verschenen op Boekenkrant en op TikTok

Lulu en Nelson – 1. Op weg naar Afrika

/in

Leeuwen temmen

Dit is het eerste deel van een beeldverhaal-serie met in de hoofdrol een zeer dynamisch duo: Lulu en Nelson. De Italiaanse Lulu is dochter van een circusartiest. Ze heeft een act met leeuwen als – inderdaad – leeuwentemmer. Maar dan niet op de brute manier met zwepen, stokken slaan en schoppen. Zij is meer een leeuwenfluisteraar. De dieren luisteren naar haar, en zij kan ze allerlei kunstjes laten doen in het circus van haar vader.

Dat gaat mis als één van de leeuwen niet wil luisteren. Het dier schrikt en valt de dichtstbijzijnde mens aan; helaas is dat de mama van Lulu. Ze overleeft het niet. Lulu weet vanaf dat moment dat ze leeuwentemmer gaat worden – al is haar vader daar niet zo blij mee.

Er komt nog veel meer narigheid: op een kwade avond vat de circustent vlam. De hele tent, plus de woonwagens en alle spullen, brandt af. En de leeuwen? Papa probeert Lulu te troosten, maar Lulu weet het al: ‘Ze hebben het niet gered.’  

Een stapeling van mistroostigheid volgt als papa ook nog de woonwagen verkoopt. Dat is Lulu te gortig: ze pakt haar spullen en trekt zelf de wereld in. Ze belandt in Zuid Afrika waar de strijd tegen de Apartheid op dat moment volop woedt. Gelukkig komt het jongetje Nelson op haar pad. Zo kunnen ze samen avonturen beleven.

OK beste lezer, deze samenvatting is leuk maar doet geen enkel recht aan de tekeningen van de serie. Prima verhaal maar de echte kudo’s zijn voor illustratoren Girard, Omont en Neyret. Zij maken van de twee kinderern een dynamisch duo, dat vecht tegen het onrecht.

Dat verhaal is ingebed in de Apartheidsstrijd, maar ook de liefde voor dieren (leeuwen), en tenslotte de kameraadschap tussen de twee jongvolwassenen. Strak verhaal met prima tekeningen. De onverschrokkenheid van Lulu straalt van de pagina’s af. En de kameraadschap van haar vriendje doet hetzelfde. De leeuwen zijn godzijdank niet op z’n Disneys getekend maar realistisch, dus met enorme kaken en vlijmscherpe nagels.

Veel meer kan ik hier – omdat ik de tekeningen niet kan meenemen in deze bespreking – niet doen en dat doe ik dan ook niet. Als je van avontuur, natuur en strips houdt, ga die boeken lezen. Meteen!

ISBN: 9789463068468

Uitgeverij Sylvester Strips

Ook verschenen op Boekenkrant en TikTok

Erna Sassen – Neem een kip

/in

Driftig hinkstappende gedachten

De absurde titel geeft al een vooruitblik op de inhoud van dit boek. Erg origineel; dat is zowel negatief als positief. Ik vermoed dat er geen tussenweg is in de waardering. Ofwel je vindt de stijl verschrikkelijk, of je houdt ervan.

Mij bevalt het wel. Het bombardement aan invallen, meningen, twijfels, geiten- en olifantenpaadjes,  visuele prikkels, grapjes, terzijdes, platitudes en doordenkers verrast de lezer in vrijwel elke alinea. Het leest als een fragmentatiebom maar het is origineel proza.

Een probleem is wel dát dit proza, (nee laten we het literatuur noemen) slecht samen te vatten is. Het verhaal begint met:

‘Ik moest een zelfportreet maken voor school. Ik kwam niet verder dan dit:

TEKENING VAN EEN DODE MUS en daaronder:

ZELFPORTRET, EERSTE POGING

Twee pagina’s verder zien we vijf dode mussen op een bladzijde, in verschillende houdingen. Op de linkerzij, rechterzij, rug, snavel op de grond. Daaronder:

ZELFPORTRET, TWEEDE POGING

Daarna gaat het verhaal, voor zover je van een verhaal kan spreken, in hoofdstuk 2 zijn eigen weg. Zodat ik meteen mijn fout goed kan maken: de dode mussen die ik hierboven abusievelijk mussen noemde, zijn vinken. Zeven vinken. Een verwijzing naar het boek van Joris Luyendijk over White Privilege en Kansenongelijkheid, dat haar vader voor z’n verjaardag kreeg maar weigert te lezen, want hij heeft er ‘maar zes’: 

“Die Zeven Vinkjes, die mijn vader van Kobus moet lezen omdat hij ‘geen benul heeft van zijn wittemannen-voorsprong op de rest van de wereldbevolking’, staan voor zeven kenmerken of eigenschappen. Een persoon die al deze eigenschappen kan ‘afvinken’ krijgt de beste en meeste kansen om van zijn leven een succes te maken want hij wordt NOOIT gediscrimineerd.

Dat geloof je niet.

Maar het is zo.”

Zo, in die prachtige stijl, spreken de personage de teksten uit. Die zijn nu we de voorgeschiedenis hebben gelezen, enigszins voorspelbaar. Maar dankzij die stijl is de tekst levendig, speels, verrassend en om je oren slaand. Tenminste, als je andere standpunten hebt dan de puber in de tekst:

“Het is best ingewikkeld om een zelfportret te maken. Om eerlijk te zijn tegenover jezelf.

Ik weet heus wel waar ik me druk over maak.

…

Eerlijk zijn.

…

Ik vind het

helemaal kut

als mijn beste vriend

een relatie krijgt

met mijn

(ooit) beste vriendin.

Hoge toppen, diepe dalen. Het leven is een hel. Maar hé, je bent pas puber, er gloort nog hoop. Dat is wat dit grappige boek je (hoop ik, mij in elk geval wel) meegeeft.

Voor het eerst verschenen op Boekenkrant 

—

Sterren: ****

ISBN: 9789025888206

Uitgeverij Leopold

Lulu en Nelson – 3. De witte Leeuwin

/in

Een grote witte dame

Dit is deel 3 van een beeldverhaal-serie met in de hoofdrol Lulu en Nelson. De Italiaanse Lulu is dochter van een circusartiest. Ze heeft een act met leeuwen als – inderdaad – leeuwentemmer, zij is een leeuwenfluisteraar. De dieren luisten naar haar, en zij kan ze allerlei kunstjes laten doen in het circus van haar vader. Nelson is haar vriend, onderweg op haar pad gekomen en nu haar vaste partner.

In deel 3 komt Lulu in Zuid Afrika in aanraking met boeven. Gemene boeven uiteraard. Onze heldin raakt verstrikt in de onzalige plannen van een bandiet. Deze schurk is, zoals alle schurken, uit op geld. Veel geld. En wat is er makkelijker dan een gezochte ‘bandiet’ te arresteren en aan de politie uit te leveren? Voor een vuistvol dollars vanzelfsprekend.

Lulu en haar vaste vriend Nelson moeten flink hun best doen om de boeven voor te blijven. Op het nippertje weten ze de dans te ontspringen. Het verhaal is spannend: er passeren mooie mensen, conflicten, liefde, geweld en redemptie. En een grote witte dame speelt de hoofdrol. Mysterieus? Jazeker!

Girard, Omont en Neyret schudden alles uit hun creatieve mouwen met de tekeningen – die zijn fantastisch. Mooie Gazellen, leeuwen, tijgers, pony’s en paarden. Er gebeurt meer dan genoeg, er is spanning, misdaad, geweld. Als je van avontuur, natuur en strips houdt, ga die boeken lezen. Meteen!

ISBN: 9789464842401

Uitgeverij Sylvester Strips

Ook verschenen op Boekenkrant en op TikTok

Kinderboekenweek 2025

/in

Kevin Hassing – LEXIE

Dit is het Kinderboekenweekgeschenk 2025. Je krijgt het als je een boek koopt voor ten minste 13,50 euro in de Kinderboekenweek (1 t/m 12 oktober). Kevin Hassing schreef het, en Marieke ten Berge maakte de tekeningen.

Lexie heeft last van letters, die woorden maken, die een zin maken, die een boek maken. Een boek heeft altijd veel te veel letters. Als ze gaat lezen, verdwaalt ze al snel tussen de letters. En soms ook tussen de woorden.    

Op een avond wenst ze – onder een vallende ster – dat er geen lastige woorden meer in de klas zijn. Die wens komt uit. De woorden zijn verdwenen, maar ook de voorwerpen en de mensen zelf. Geen digibord meer, geen juf Juliëtte, alles weg. Wat nu? Samen met haar vriend Riff komt ze erachter dat ze van haar onzekerheid haar kracht moet maken. Haar superkracht!

Lexie is de hoofdpersoon – hierboven las je dat ze problemen met woorden heeft. Sommige woorden blijven steken. Dan kan ze de letters gewoon niet bij elkaar krijgen, of het woord dat ze zoekt is verstopt. Dyslexie heet dat.

Kevin Hassing

Meteen aan het begin van het verhaal gaat het al mis. Met een spreekbeurt:

“’Ik houd mijn spreekbeurt over superhelden.’

De eerste zin kwam er goed uit. Dat komt omdat ik hem uit mijn hoofd heb geleerd. Nu de rest nog. De hele klas kijkt naar mij.

‘Superhelden bestaan al honderden jaren..’ Ik moet nu toch echt op mijn blaadje kijken. ‘Vroeger had je …’ Wat staat daar ook alweer Ik zou het moeten weten, want ik heb het zelf opgeschreven.

‘Bijvoordeeld de Griekse helden.’

Er klinkt gegiechel.

Ik heb het niet goed gezegd. … Ik hoor Philippe lachen …

‘Achilles was … onsterfelijk, omdat hij als baby was ongedompt in een heilige rivier.’

Meer lachende kinderen. Gefluister.”

Dit wil Lexie niet meer. Als ze een vallende ster ziet, wenst ze dat er geen lastige woorden meer in de klas zijn. De volgende dag merkt ze dat haar wens is uitgekomen. Maar niet alleen de woorden zijn weg, ook de voorwerpen, het digibord en de mensen zelf!  Met haar vriend Riff ontdekt ze dat ze van haar onzekerheid haar kracht moet maken. Haar superkracht.

De vertelling is tragisch en toch vrolijk, er gebeurt van alles en het is springerig. Dat springerige leest vrij warrig. We volgen Lexie op haar zware tocht. Daarbij houdt schrijver Hassing de lichtheid in de zinnen en in het verhaal vast.

CPNB/Hebban

Ook verschenen op Boekenkrant en op TikTok