Beatriz Serrano – Ontevreden

/in

De hel die kantoor heet

Als je ooit een kantoorbaan hebt gehad is dit je boek. Hoofdpersoon Marisa werkt bij een reclamebureau in Madrid, en komt haar werkdag alleen door met YouTube-filmpjes en Lorazepam. De alcoholinname begint pas ’s avonds thuis. Ze haat haar baan en haar collega’s, en moet steeds meer moeite doen om a. de schijn op te houden en b. niet haar laptop door het raam te flikkeren.

Beatriz Serrano

Omgaan met een inhoudsloos bestaan beschrijft Serrano hier magnifiek. Ze brengt het reclamebureau waar ze werkte, met zwarte humor, sarcasme en venijn in beeld. Het is een lege wereld, met extreem veel vergaderingen:

“Oké meiden, ter zake.’ De vergadering is officieel begonnen. Ze hebben het over deadlines, brainstormen, een draai aan dit of dat geven, de wow-factor, viraal gaan, en iemand laat zelfs het woord  ‘disruptie’ vallen. Ze hebben het over wat de klant dit jaar van ons verwacht, wat altijd ‘veel’ is, maar nooit iets concreets. En over de kerstcampagne, die dit jaar belangrijker is dan ooit… Ik knik  met gefronste wenkbrauwen en zeg: ‘Kun je dat herhalen, Monica?’ terwijl ik in mijn Moleskine- notitieboekje een penis teken met zijn handjes in zijn zij. ‘Worden we nog gebrieft over die lippenstift?’ vraag ik en ik laat ze nog tien minuten kibbelen over wie de klant moet bellen voor informatie die ik eigenlijk niet nodig heb. Zo zijn we ondertussen al veertig minuten aan het klooien.”

Interessant: Serrano trok zelf de stekker uit haar baan en schreef daarna dit boek – dat een bestseller werd. Nou is het kantoormilieu natuurlijk een dankbaar onderwerp voor sarcastische constateringen. Het is het gewone leven onder een vergrootglas, waar elke dag het risico bestaat dat iemand een bom onder je elektrisch verstelbare bureaustoel heeft gelegd.

Serrano heeft het allemaal zelf meegemaakt en draait niet om de hete brij. Met scherpe pen zet ze het leven neer van een in wezen eenzame vrouw die een subtop-positie bij een reclamebureau heeft bereikt en hard moet knokken om dat zo te houden. Bijeffecten zijn iets te regelmatig ingenomen uppers dan wel downers, soms een snuifje wit poeder en in de veilige thuissituatie forse hoeveelheden alcohol.

Klinkt dat deprimerend? Nee, zeker niet. Ze mixt een gezonde dosis spot/zwarte humor met de gebeurtenissen die haar overkomen. Ook de amoureuze avonturen met ofwel kantoormedewerkers ofwel volslagen vreemden zijn hilarisch genoeg voor een grinnik hier en daar. Dat is de vrolijke kant. Maar eigenlijk legt ze de geestelijke beschadiging vast die een mens oploopt door te veel, te jachtig en te gecontroleerd moeten leven en werken. Mooi verhaal met een traan en een sardonische lach.

—

Voor het eerst gepubliceerd op Boekenkrant.com en op TikTok

ISBN: 9789403134123

Sterren: ****

Uitgeverij: De Bezige Bij

Jonas Boers & Eva Neirynck – Een kersenboom in je buik

/in

Je buik ervan vol

Heerlijk, dit wild enthousiast vertellende/illustrerende prentenboek. In deze categorie boeken richten de makers zich vaak op (kleine) kinderen, en houden de tekst een beetje braaf. Of opvoedkundig. Of leerzaam. Of gewoon saai.

Niets van dit al in ‘Een kersenboom in je buik’. Hier vinden we Djamila, een vrolijk tussen de schappen in de supermarkt huppelend meisje met bolle wangen. Bol? Ja, bol van het snoep dat in haar mond zit. En die mond raakt niet snel leeg, want ze stopt er steeds nieuwe snoepjes in. Snoeptomaten? Snoepkomkommers? Bananen?

Op, nog voor je met je ogen kan knipperen.

Is dat erg? Neuh.

Wordt dat erger? Jeuh, zeker wel. Dat gebeurt als Djamila de eerste handvol neemt uit een grote schaal bloedrode kersen. Mjam! Ze propt een paar kersen tegelijk in haar mond.

Dan komt papa de keuken binnen.

“’PAS OP!’ roept hij.

Djamila kijkt op. ‘Waarvoor?’

‘Je mag die pitten niet inslikken!’

‘Waarom niet?’

‘Dan, eh. Dan…’ Papa is even stil.

‘Dan groeit er een kersenboom in je buik!’

Djamila gelooft er geen snars van.

Ze stopt opnieuw tien kersen tegelijk in haar mond. Die papa toch altijd met zijn vreemde verhalen.

Maar als ze ’s avonds haar tanden wil poetsen, is er iets vreemds. Tanden poetsen lukt niet. Er steekt een takje uit haar mond. O jee. Dat heeft heel vreemde gevolgen.

 

Lees zelf verder als je durft, in dit grappig verrassende plaatjesboek. Gedurfd prentenboek ook, want niet belerend met gouwe ouwe zeurteksten als ‘dat mag je niet in je mond steken’ of ‘takjes zijn vies’, of andere saaie ouderopmerkingen. Integendeel, dit is een grappig boek dat spelenderwijs de lezertjes leert wat handig of juist onhandig is. Verras uw peuter/kleuter ermee!

Voor het eerst verschenen op Boekenkrant 

—

Sterren: ***

ISBN: 9789462918412

Uitgeverij De Eenhoorn