Hilde Verdijk – Ademruimte

/in

 

Als je leven verrommelt

Wat kan je doen als je lijdt aan verzamelwoede, hoarding, geen afstand kunnen doen van spullen? Professional organizer Hilde Verdijk helpt orde te scheppen in chronische chaos. Ze belicht de struikelblokken van mensen met overbelaste of overprikkelde hoofden, en laat ze zien hoe zij zichzelf kunnen helpen aan meer ademruimte – in hun huis én in hun hoofd.

We kennen de beelden van tv. Een huis ramvol spullen, nutteloze dingen voor de buitenstaander maar onmogelijk weggooibaar voor de verzamelaar. Als daar de opruimploeg mee aan de slag gaat, zie je de verzamelaar verschrompelen als er weer een krat vol kranten uit de vorige eeuw weggebracht wordt. Want dit zijn unieke kranten die misschien nog wel gelezen kunnen worden, of anders zijn de amper zichtbare foto’s nog nuttig om licht te kunnen werpen op die specifieke, langvervlogen, periode.

Hilde Verdijk

Logica is ver te zoeken, van de buitenkant gezien. Hilde Verdijk tackelt het probleem toegankelijk: ze begint met vragen. Hulpmiddel daarbij is een vragenlijst die kort en krachtig laat zien of chaos een iets te grote rol speelt in jouw leven. Dat kan, maar is nog niet voldoende om ‘chronisch gedesorganiseerd’ te zijn. Ook daarvoor staat een vragenlijst klaar, die weer verder uitgediept wordt naar zijtakken als Hoarding en Verzamelaar.

Zachtjes nudged ze daarna de lezer naar het hoofdstukje:

Direct aan de slag: drie klusjes

Het eerste klusje is boeken opruimen. Niet meteen alle boeken, vandaag, dat is voor veel mensen een heel grote of bijna angstaanjagende opdracht. Ze stelt voor met één plank of één genre te beginnen. Bijvoorbeeld kookboeken of reisboeken, detectives of jeugdboeken. Daarbij gaan we kijken naar de stapeltjes en stellen we de vraag: “Kijk eens of je van elke tien boeken er één kunt laten gaan?’

Even terzijde: ‘boeken’ is voor mij als recensent een gevoelig onderwerp. Het liefst wordt mijn huis volgezet met alle muren bedekt met kasten VOL BOEKEN. Maar dat zou nare consequenties hebben. Ik sluit niet uit dat ik dan samen met de dozen boeken, bij het grofvuil word geplaatst. Dat helpt ook bij het beperken van het verzamelen.

Intussen neemt Hilde ons verder bij de hand en vertelt wat er zoal in hersens mis kan gaan op het gebied van ADHD, MSS, hoarding. Ze geeft er sprekende voorbeelden bij. Een ander mooi onderwerp is ‘Je hecht aan je bezittingen’. Waarom eigenlijk? Ook hier weer helder verwoord hoe je daarin kunt ontsporen. Informatieverwerking is ook een heikel punt. Veel info in dit boek, maar juist daardoor een krachtige hulp als je meer wilt weten over dit onderwerp.

ISBN: 9789024469123

Uitgeverij Boom

Ook verschenen op Boekenkrant 

Ian McEwan – Machines zoals ik

/in

Als apparaten zelf gaan denken

McEwan brengt ons alweer een schitterend geschreven geschiedenis. Het is niet het eerste juweel uit zijn tekstverwerker – hij grossiert al jaren in intelligente, tot denken aanzettende romans die een groot lezerspubliek bereiken. In ‘Machines zoals ik’ neemt hij ons mee naar Londen in de tachtiger jaren van de vorige eeuw.

Ian McEwan

De (werkloze) Charlie woont samen met de superintelligente Miranda; samen ontwerpen ze de superrobot Adam. Probleem: hij blijkt iets té intelligent, zodat hij zelfstandig leert en slimmer wordt. Zo slim dat hij al snel de menselijke intelligentie van Miranda en Charlie overtreft. Hier schemert door het verhaal een parallel met het echte leven: ChatGTP werkt ook zo, en wordt per milliseconde slimmer.

In het zalig onwetende begin is Charlie blij met zijn speeltje. Zo gebruikt hij Adam als Charlie staat te koken:

“Ik riep naar hem: ‘Ik braad een kip met boter en dragon.’ Dat was ondeugend van me, gelet op zijn eenvoudige elektronendieet. Onmiddellijk zei hij op de vlakst mogelijke toon: ‘Dat past goed bij elkaar. Maar je verbrandt wel gauw de blaadjes als je de vogel bruint.’

De vogels bruinen? Het zou vast wel kloppen, maar het klonk raar.

‘Wat raad je aan?”

“Bedek de kip met aluminiumfolie. gezien de grootte zou ik zeggen zeventig minuten op 180. Veeg dan de blaadjes eraf in de jus en laat hem op dezelfde temperatuur nog vijftien minuten bruinen zonder de folie. Giet dan de dragon met de jus en de gesmolten boter er weer overheen.”

‘Bedankt.’

‘Onthoud dat je hem voor je gaat snijden tien minuten onder een doek laat staan.’

‘Dat is me bekend.’

‘Sorry.’

Klonk ik gepikeerd? Begin jaren tachtig waren we allang gewend om met machines te praten, in de auto en thuis, met call centers en gezondheidsklinieken. Maar Adam had mijn kip van het andere eind van de kamer beoordeeld en zich ook nog voor dit advies op afstand verontschuldigd…”

Goed, okay, simt Charlie, dit is gewoon de evolutie van een machine. Hij groeit met ons mee om het ons nog beter naar de zin te maken. Om de wensen van onze lippen te lezen, als het ware. Charlie marginaliseert de kleine wrijvinkjes met Adam. Maar na een heftig experiment van Miranda verschijnen er lelijkere breuklijnen in de relatie:

“Miranda liep naar het fornuis en zette koffie. Met haar rug nog naar me toe, zei ze monter: ‘Charlie. Je doet raar.’

‘O ja?’

‘Vijandig.’

‘Nou en?’

Ze zette twee kopjes en een kannetje melk op tafel. ze was snel en los in haar bewegingen. Als ik er niet was geweest, zou ze misschien wel voor zichzelf hebben gezongen… Even later zei ze met een zekere fijngevoeligheid: ‘Je hebt ons vannacht gehoord.’

‘Ik heb jullie gehoord.’

‘En je bent overstuur.’

Ik gaf geen antwoord.

‘Dat hoef je niet te zijn.’

Ik haalde mijn schouders op.

Ze zei: ‘Als ik met een vibrator naar bed was gegaan, zou je je dan ook zo voelen?’

‘Hij is geen vibrator.’…

‘…’

Ze zei: ‘Hij heeft evenveel bewustzijn.’

‘Vibrators hebben geen mening. Ze wieden niet de tuin. Hij lijkt op een man. Een andere man.’

‘Weet je, als hij een erectie heeft …’ 

‘Ik wil het niet horen.’”

Deze zijstap drijft de geliefden uit elkaar. Charlie vat het gedrag van Miranda op als een soort overspel, waar Miranda zich weer niet verantwoordelijk voor voelt. De sfeer in huis gaat er ook niet op vooruit. We zitten nu op ongeveer driekwart van het boek, lezen nieuwsgierig verder, wachtend op een ontknoping, een catharsis, een big bang. Maar helaas. Het lijkt erop dat McEwan de lezer in de steek laat.

Maar dat is niet zo. Het verhaal over dit drietal suddert door. De resterende tekst beweegt inhoudelijk mee met de situatie, en omdat er geen grote (menings)verschillen tussen mens en machine meer zijn, valt de spanning ook weg. Het lijkt erop dat McEwan die gezapigheid bewust gebruikt om te tonen dat alle levenslust uit de geliefden gezogen is. Het geeft het indrukwekkende verhaal een ietwat laffe maar toepasselijke afdronk.

Voor het eerst verschenen op Boekenkrant 

—

Sterren: *****

ISBN: 9789463360494

Uitgeverij de Harmonie

Frank Geleyn & Claudia Verhelst – Leve de fiets!

/in

Ik wist NIETS van de fiets  

Dat merk ik nu in dit grappige boekje van Frank Celyn & Claudia Verhelst. Over fietsen gaat dat, maar dan ook over ALLES wat je ooit wilde weten en nooit hebt geweten over die tweewieler. Dezelfde tweewieler waar ik al 20 jaar, met af en toe een nieuwe, op pedaleer.

Frank Geleyn (overleden 7 januari 2023)

Het begin: Professor Fiets kijkt ons vriendelijk aan en spreekt ons toe:

“Hallo!

Ik ben professor Fiets.

Ik weet veel over fietsen.

Speciaal voor jou het ik er een boek over geschreven.

Als je het goed leest, kun je op het einde het

Professor Fiets–diploma behalen.

Dat zou ik fijn vinden.

Met twee is altijd leuker dan alleen.

Klaar? Daar gaan we!”

De prof gaat zeer grondig te werk. Hij begint zijn verhaal in de prehistorie (ongeveer 5500 jaar geleden). Waren er toen al fietsen? Nee, dat niet, maar er was wel een pottenbakker die zijn draaischijf rechtop op de grond zette. Het wiel was daarmee geboren.

Zo rollen we soepel het verhaal in dat a. interessant is, b. veel leuke weetjes levert en c. niet geeuwverwekkend is, ook voor mij dus. Veel soorten fietsen komen op elke nieuwe bladzijde voorbij, steeds andere, nieuwere, slimmere, met leuke anekdotes. Om de zoveel jaar was er weer een andere uitvinder die iets toevoegde aan bestaande fietsen, waardoor die weer beter werden. De draisine bijvoorbeeld.

De wat? De draisine werd door baron Karl Von Drais (jawel, met die naam) uitgevonden. Het was een loopfiets met een draaibaar stuur. Dit was een voorloper van de fiets zoals we hem nu kennen.

Claudia Geleyn – Illustratrice

Ik kan meer vertelen, maar het boek is completer door de geinige platen erbij (van Claudia Verhelst). Die tekeningen maken de uitleg van weer een nieuwe fiets kristalhelder duidelijk. Zo komen we elke bladzijde een stukje verder in de fietsgeschiedenis. Uiteindelijk vond iemand in 1885 de ‘Rover’ uit. Dat was de eerste echte fiets met twee wielen die precies even groot waren.

Goed, ik ga niet meer vertellen. Daarvoor is het boek veel te leuk. Ga het lezen en verbaas je, net als ik, over de lange en kronkelige oorsprong van ons tegenwoordig dagelijkse rijwiel. Veel plezier.

—

ISBN: 9789462918443

Uitgeverij: De Eenhoorn

Ook verschenen op Boekenkrant

Levina van Teunenbroek & Charlotte Bruijn – De koning zonder paard

/in

Een vallen en opstaan-zoektocht

Dit is het Kinderboekenweek Prentenboek 2026. Levina van Teunenbroek schreef het en Charlotte Bruijn tekende de geweldige avonturen van De Koning.

Wat is er aan de hand? De Koning (zonder billen, die zijn eraf gebeten in een vorig prentenboek) is geschokt. Als hij in zijn stal komt, is zijn paard weg. Weg? WEG!!!!

De Koning heet nu eigenlijk De Koning zonder paard, maar zo wil hij niet ook nog eens door het leven gaan. Dus gaat hij op zoek. De stalmeester kijkt schouderophalend toe. Hij weet het ook niet. De koning is wanhopig:

“Maar ik wil met mijn harige flatoeter op zijn sierlijke rug, dus breng subiet en ook heel snel mijn witte ros bij me terug!’

Dat kan de stalmeester niet, dus gaat de koning zoeken:

“Heldenmoed borrelde in de koning naar boven

en voor hij het wist was hij naar de zolder gestoven

Hij pakte zijn ridderschild en zijn glimmende zwaard,

En ook zijn avonturentas – alles had hij bewaard.”

We zien de koning langs het kasteel rennen. Op de toren staan de koningin en de prinses, ze werpen hem hartjes toe.

Nu wordt het verhaal spannend. Wat gaat de koning doen? Nou, hij gaat een Drakenmond binnen. Die er niet heel vriendelijk uitziet, met enorme tanden, niet heel schoon gepoetst. Zo vordert de arme koning langzaam in zijn niets opleverende zoektocht.

   

Levina van Teunenbroek   en    Charlotte Bruijn

Van Teunenbroek en Bruijn maken van elke pagina een feestje. De koning krijgt weinig rust. Hij moet dan weer klimmen, dan weer paardjerijden, dan weer met een lasso iets eetbaars vangen.

De vrolijke teksten ondersteunen de al even vrolijke tekeningen prima. Het zoeken naar de draak houdt de vaart in het verhaal, terwijl de gekke situaties zorgen dat de gebeurtenissen niet vervelen.

Een heerlijk prentenboek voor de Kinderboekenweek, in de boekhandel voor het zachte prijsje van 7,99 euro. En als je daar ook nog een ‘gewoon’ boek koopt (van minimaal 13,50 aan kinderboeken), krijg je het Kinderboekenweekgeschenk gratis en voor niks erbij. Dat is het grappige boekje ‘Lexie’ die haar problemen met dyslexie graag wil overwinnen.

Kortom: genoeg te doen in de Kinderboekenweek van 1 t/m 12 oktober 2026. Geniet ervan.

Voor het eerst verschenen op Boekenkrant 

—

Sterren: ***

ISBN: 9789465033013

Uitgeverij CPNB

Stefan Boonen & Greet Bosschaert – Jonnie en alles wat woest is

/in

Bam Bam

Kennen we de Flintstones nog? Een onverwoestbare tekenfilmreeks met Fred en Wilma Flintstone in het stenen tijdperk, en hun krachtdadige zoontje BamBam. Dat zoontje pakte alles wat hij in zijn knuistjes kon krijgen, en sloeg het dan links en rechts op de vloer. Bam Bam!

Precies zo’n drukke indruk maakt hoofdpersoon Jonnie. De titel windt er geen doekjes om: alles wat woest is, is voor hem aantrekkelijk. Vanaf de eerste pagina’s is dat duidelijk als we Jonnie’s kamer zien: één janboel. Plaatje daarnaast: Jonnie in de badkamer: één grote overstroming.

Greet Bosschaeert

Slim genoeg (of misschien gewoon omdat ze ontzettend moe van hem zijn geworden) sturen zijn ouders hem naar een kamp:

“Een reis van drie uur, toen waren ze er al.

Ik heb er veel zin in, dacht Jonnie, maar ik weet niet of ik het durf.

Want er stond een draak met een bordje.”

(Kamp woest, stond op dat bordje, ik bedoel maar)

 

Met de prachtige omineuze tekeningen van Greet Bosschaert van een licht dreigend maar toch ongevaarlijk bos gaat Jonnie dat bos in, met Chef Draak voorop. En een spook met raar haar vraag hem wat. Wat? Of ze hem in zijn billen zal bijten?

Euh.. liever niet.

Jonnie is nu wat rustiger en loopt verder – aha – een tafel vol eten. Chef Draak doet een shoutout, en de kinderen doen mee. Jonnie ook. Ook hier weer fijn erin beukende teksten en tekeningen waar je minstens een kwartier naar kunt kijken voor je ze allemaal hebt doorgrond. En Jonnie leert dat zelfs als je onverschrokken bent zoals hij, er toch altijd iets woester is dan jij bent.

En dan is het de laatste dag. Ook die spat in vrolijk geel (de bomen) en lichtblauw (Chef Draak) van de pagina’s:

“Opeens was het al de laastste dag.

Geweldig dat je erbij was,’zei Chef Draak telkens weer.

Iedereen kreeg een ijsje en een echte medaille.

Omdat ze zo lief én zo wild waren.

Daarna renden ze het bos uit. Sprongen nog één keer in de beek.

‘Dag vriend.’

‘Dag Jonnie. Tot snel.’

De trein floot. Luid en gevaarlijk.
Lekker woest denderden ze terug naar huis.

Stefan Boonen

‘OEHOE!’

Een fantasievol prentenboek dat uw kleine onderzoeker meerdere keren tot lezen/kijken/verwonderen zal bewegen. Vanzelfsprekend. Niets leuker dan alles wat woest is.

—

ISBN: 9789462918436

Uitgeverij: Boekerij

Ook verschenen op Boekenkrant

Dai Carter & Derek de Vries – Schokbestendig

/in

Als het mis gaat

Het zou mooi zijn als je dit boek nooit nodig hebt. Ex-commando Dai Carter en veiligheidsadviseur Derek de Vries schreven het om jou te helpen overleven ‘in een wereld vol onzekerheid.’

Anno september 2025 is dat inderdaad aan de orde. Onze wereld lijkt opeens wel vol vallende bommen en verwoestende cyberaanvallen te zijn geraakt. Oorlogen breken links en rechts uit, er zijn moordpartijen, brandhaarden, er wordt gedreigd, gechanteerd, gemanipuleerd en gelogen. Kunnen we nog ergens zeker van zijn?

Nee, helpen de schrijvers ons direct uit die droom:

“Ben jij weerbaar? Beschik jij over de skills om jezelf en je familie veilig te houden als het misgaat? … De boodschap wordt steeds duidelijker: bereid je voor. Maar op wat? Oorlog? Watersnood? Stroomuitval? Gaslevering die stopt? De volgende lockdown?… Het is tijd om actie te ondernemen. Om wél voorbereid te zijn op dagelijkse noodsituaties, crieses, rampen en een aantal worstcasescenario’s… Wij hebben een militaire achtergrond en we kennen elkaar al sinds 2010. Toen zaten we samen op de Special Forces medic-opleiding… Maak je geen zorgen: je hoeft niet in camouflagekleding uit een helicopter te springen… wat we wél gaan doen is stap voor stap uitleggen hoe je jezelf écht voorbereidt op noodsituaties.”

Een belofte die de schrijvers waarmaken. Alle denk- en ondenkbare onderwerpen die ons nu nog gezapige leventje kunnen verbrijzelen komen langs, zoals cyber-awereness (digitale en communicatie-security):

“Ja, ik hoor je al denken. Ik ben toch geen terrorist of spion? Waarom zou ik daarop letten? Ik heb niets te verbergen. Klopt, de gemiddelde burger hoeft er op dit dreigingsniveau niet mee bezig te zijn. Het gevaar zit meer in phishing, bij gevaarlijke criminelen. Simpele dingen zoals het vermijden van openbare wifi, het gebruik van een VPN en een berichten-messenger gebruiken met encryptie zijn al stappen in de juiste richting.”

Serieuze poep dus. De heren leven zich uit in nuttige tips, bijvoorbeeld voor het aanleggen van een drinkwatervoorraad. En als je dat in regentonnen verzamelt, op welk soort kunststof je tijdens je keuze moet letten. Ook eten komt aan bod: “Chaos is only three meals away” vat samen dat er snel paniek kan ontstaan wanneer mensen drie of meer maaltijden moeten missen. Over het belang van hygiëne wordt gesproken, vooral wanneer die niet meer toepasbaar is. Wat moet je doen als je First Responder bent, wat IS een First Responder, en hoe maak je een goede ‘grab bag’?

Een zeer praktisch boek voor een dag die hopelijk nooit komt.

—

Voor het eerst gepubliceerd op Boekenkrant.com en op TikTok

ISBN: 9789062223510

Sterren: ****

Uitgeverij: Volt

Eva Amores & Matt Cosgrove – Stomste week ooit! Zondag

/in

Pfff

Soms ben je blij als je een boek uit hebt. Vooral als het een beweeglijk boek was dat uit zichzelf op tafel al op en neer hobbelde, ritselde met de bladzijden, en soms een klein scheetje liet ontsnappen. Maar ik hoorde het! En rook het – yek.

Dus ja, dit verslag van de laatste dag van de week is het eindpunt van deze reeks. Ik heb geen moment twijfel dat het duo Amores & Cosgrove nog inspiratie zat hebben voor een nieuwe reeks (wat dacht je van ‘de stomste maand’ of ‘het stomste jaar’ of helemaal eindeloos ‘de stomste geschiedenis van het heelal’), maar voorlopig hou ik het bij dit stomme weekboek.

Goed. Is het een boek dat in je gezicht springt als je het openslaat? Jazeker. Is de tekst druk, neurotisch, ratelend, onsamenhangend, verwarrend, ADHD? Jep. Staan er leipe tekeningen in? Inderdaad. Is alles, maar dan ook alles schokkend & springerig? Zeker weten, maar toch weten Amores & Cosgrove het leuk en leesbaar te houden.

Eva Amores & Matt Cosgrove

Handig in dit boek is ook de kleine terugblik op de voorgaande boeken. Maandag t/m zaterdag komen in vogelvlucht voorbij, vibrerend en om het hardst roepend om aandacht. Die slaan we allemaal (pfew!) over en komen to the point: HET BEGIN VAN HET EINDE!

“Om 7.01 uur

Wakker worden! – VEEL te vroeg voor zondagochtend!

Ik geloof dat ik ben FLAUWGEVALLEN.

En geef me eens ongelijk!

Ik heb behoorlijk wat te verwerken voor een gewone twaalfjarige …. Ik word GEZAPT!

En jawel, Joris Hamel wordt wakker in een BUITENAARDS RUIMTESCHIP! Waar ze hem vriendelijk begroeten: “WELKOM OP KOOLSTOF GEBASEERDE MENSACHTIGE LEVENSVORM!“

Joris kreunt: “… en niet vastgebonden ben op een koude metalen hopelijk-GEEN-operatietafel, helemaal alleen in een soor RARE UFO-kamer…”

Oké, ik hoop dat je voor je ziet dat het beeld en geluid dat dit boek zelfs als het op tafel gesloten ligt, nog om zich heen tettert. Meer nog: heel veel. Een grote borrelende pot vol oppoppende gedachten, gebeurtenissen, buitenaardsen, UFO’s, katten, honden, gigabroccoli’s, oogballen-insecten. Om maar een paar voorbeelden te noemen.

Vervelen zul je je geen seconde door alle gekheid, rare sprongen en fratsen in de tekst en de bijpassende leipe tekeningen. Veel informatie ook. Geen saai leesboek dus, meer een stoomwals die over je heen rijdt-boek. Have fun!

Voor het eerst verschenen op Boekenkrant 

—

Sterren: ***

ISBN: 9789021034645

Uitgeverij Luitingh

Beatriz Serrano – Ontevreden

/in

De hel die kantoor heet

Als je ooit een kantoorbaan hebt gehad is dit je boek. Hoofdpersoon Marisa werkt bij een reclamebureau in Madrid, en komt haar werkdag alleen door met YouTube-filmpjes en Lorazepam. De alcoholinname begint pas ’s avonds thuis. Ze haat haar baan en haar collega’s, en moet steeds meer moeite doen om a. de schijn op te houden en b. niet haar laptop door het raam te flikkeren.

Beatriz Serrano

Omgaan met een inhoudsloos bestaan beschrijft Serrano hier magnifiek. Ze brengt het reclamebureau waar ze werkte, met zwarte humor, sarcasme en venijn in beeld. Het is een lege wereld, met extreem veel vergaderingen:

“Oké meiden, ter zake.’ De vergadering is officieel begonnen. Ze hebben het over deadlines, brainstormen, een draai aan dit of dat geven, de wow-factor, viraal gaan, en iemand laat zelfs het woord  ‘disruptie’ vallen. Ze hebben het over wat de klant dit jaar van ons verwacht, wat altijd ‘veel’ is, maar nooit iets concreets. En over de kerstcampagne, die dit jaar belangrijker is dan ooit… Ik knik  met gefronste wenkbrauwen en zeg: ‘Kun je dat herhalen, Monica?’ terwijl ik in mijn Moleskine- notitieboekje een penis teken met zijn handjes in zijn zij. ‘Worden we nog gebrieft over die lippenstift?’ vraag ik en ik laat ze nog tien minuten kibbelen over wie de klant moet bellen voor informatie die ik eigenlijk niet nodig heb. Zo zijn we ondertussen al veertig minuten aan het klooien.”

Interessant: Serrano trok zelf de stekker uit haar baan en schreef daarna dit boek – dat een bestseller werd. Nou is het kantoormilieu natuurlijk een dankbaar onderwerp voor sarcastische constateringen. Het is het gewone leven onder een vergrootglas, waar elke dag het risico bestaat dat iemand een bom onder je elektrisch verstelbare bureaustoel heeft gelegd.

Serrano heeft het allemaal zelf meegemaakt en draait niet om de hete brij. Met scherpe pen zet ze het leven neer van een in wezen eenzame vrouw die een subtop-positie bij een reclamebureau heeft bereikt en hard moet knokken om dat zo te houden. Bijeffecten zijn iets te regelmatig ingenomen uppers dan wel downers, soms een snuifje wit poeder en in de veilige thuissituatie forse hoeveelheden alcohol.

Klinkt dat deprimerend? Nee, zeker niet. Ze mixt een gezonde dosis spot/zwarte humor met de gebeurtenissen die haar overkomen. Ook de amoureuze avonturen met ofwel kantoormedewerkers ofwel volslagen vreemden zijn hilarisch genoeg voor een grinnik hier en daar. Dat is de vrolijke kant. Maar eigenlijk legt ze de geestelijke beschadiging vast die een mens oploopt door te veel, te jachtig en te gecontroleerd moeten leven en werken. Mooi verhaal met een traan en een sardonische lach.

—

Voor het eerst gepubliceerd op Boekenkrant.com en op TikTok

ISBN: 9789403134123

Sterren: ****

Uitgeverij: De Bezige Bij

Jonas Boers & Eva Neirynck – Een kersenboom in je buik

/in

Je buik ervan vol

Heerlijk, dit wild enthousiast vertellende/illustrerende prentenboek. In deze categorie boeken richten de makers zich vaak op (kleine) kinderen, en houden de tekst een beetje braaf. Of opvoedkundig. Of leerzaam. Of gewoon saai.

Niets van dit al in ‘Een kersenboom in je buik’. Hier vinden we Djamila, een vrolijk tussen de schappen in de supermarkt huppelend meisje met bolle wangen. Bol? Ja, bol van het snoep dat in haar mond zit. En die mond raakt niet snel leeg, want ze stopt er steeds nieuwe snoepjes in. Snoeptomaten? Snoepkomkommers? Bananen?

Op, nog voor je met je ogen kan knipperen.

Is dat erg? Neuh.

Wordt dat erger? Jeuh, zeker wel. Dat gebeurt als Djamila de eerste handvol neemt uit een grote schaal bloedrode kersen. Mjam! Ze propt een paar kersen tegelijk in haar mond.

Dan komt papa de keuken binnen.

“’PAS OP!’ roept hij.

Djamila kijkt op. ‘Waarvoor?’

‘Je mag die pitten niet inslikken!’

‘Waarom niet?’

‘Dan, eh. Dan…’ Papa is even stil.

‘Dan groeit er een kersenboom in je buik!’

Djamila gelooft er geen snars van.

Ze stopt opnieuw tien kersen tegelijk in haar mond. Die papa toch altijd met zijn vreemde verhalen.

Maar als ze ’s avonds haar tanden wil poetsen, is er iets vreemds. Tanden poetsen lukt niet. Er steekt een takje uit haar mond. O jee. Dat heeft heel vreemde gevolgen.

 

Lees zelf verder als je durft, in dit grappig verrassende plaatjesboek. Gedurfd prentenboek ook, want niet belerend met gouwe ouwe zeurteksten als ‘dat mag je niet in je mond steken’ of ‘takjes zijn vies’, of andere saaie ouderopmerkingen. Integendeel, dit is een grappig boek dat spelenderwijs de lezertjes leert wat handig of juist onhandig is. Verras uw peuter/kleuter ermee!

Voor het eerst verschenen op Boekenkrant 

—

Sterren: ***

ISBN: 9789462918412

Uitgeverij De Eenhoorn